ANDA

M. Krüger Godzina pąsowej róży, bohaterka główna; przypadkowo cofa zegar w godzinie pąsowej róży i przenosi się do roku 1880.

Wygląd: Jest ładną młodą osóbką, wysoką i ciemnowłosą. Jest bardzo wysportowana. Uwielbia gimnastykę i pływanie. Dzięki temu jest bardzo zgrabna i zwinna. Marzy o karierze pływaczki.

Jej ubiór zmienia się wraz z epoką, z której żyje:

1960 rok - obcisłe wąskie bluzeczki, krótkie spódniczki, spodnie.

1880 rok - "Oprócz gorsetu, owej płóciennej bielizny i grubej halki ma na sobie długą, prawie do kostek sięgającą spódnicę granatową, naszytą suto na dole czarnymi tasiemkami. Spódnica jest bardzo szeroka. Kompletuje ją śmieszny kaftanik wcięty z bufiastymi rękawami, ozdobiony prześmiesznym kołnierzem też z obszyciami (...) Na nogi trzeba włożyć dziwaczne pończochy, dość grube, przerabiane, szafirowo-czarne, w poprzeczne paski, a do tego okrągłe podwiązki z gumy", "Jest jeszcze kapelusz. (...) Składa się z czegoś w rodzaju patelni wykonanej z dziwacznej słomki. A na tej patelni - czegóż tam nie ma? I kokarda ogromna, i cała masa niezapominajek, i jakieś bufki z tiulu czy koronki, i dwa spore skrzydełka w odcieniu szafirowym".

1900 rok - "Anda przysunęła się bliżej lustra. Dotykała prawie tafli, z której spoglądała na nią dziwna twarz. Była podobna do niej, a przecież niepodobna. Pomarszczona i pożółkła. Koło bladych, zaciśniętych ust rysowały się dwie kreski nadające pełen rozgoryczenia wyraz. Była to twarz starej kobiety?"

Jako mężatka, matka czworga dzieci: "... spojrzała w lustro. Ujrzała w nim jakąś paniusię, spowitą w fałdy różowego, obszytego gipiurą szlafroka. Osoba była uczesana pretensjonalnie, z włosami podwiniętymi na czymś w rodzaju wałka do góry i upiętymi w śmieszny kok na czubku głowy. Ponadto osoba posiadała dość pełny podbródek, a zadarty nos tkwił między tłuściutkimi policzkami".

Życiorys: Anda ma czternaście lat, przenosi się w czasie i przeżywa przygody w świecie, którego zupełnie nie zna i nie rozumie. Wiele się przy tym uczy.

Charakterystyka: Anda jest niezwykle ruchliwą i żywiołową osobą. Działa spontanicznie, bez namysłu. Jest to przyczyną wielu jej kłopotów. Nie poddaje się łatwo. W szkole ma kłopoty, ale nie wynikają one z niskiej inteligencji, a raczej z lenistwa i lekkomyślności dziewczyny.

Bohaterka nie jest złą dziewczyną, ale posiada kilka negatywnych cech. Jest egoistyczna i samolubna. Myśli głównie o sobie: o swojej przyszłej karierze pływaczki, swoim wyglądzie, nowych spodniach, zaimponowaniu koleżankom. Lubi się popisywać, zwracać na siebie uwagę. Żyjąc w roku 1880, wywołuje skandal za skandalem: wyrzuca gorset, mówi o "nieprzyzwoitych" sprawach (dzieciach, mężczyznach), paraduje nago po mieszkaniu, śpiewa bulwarową piosenkę poważnym damom, popisuje się swoją sprawnością fizyczną, nie myśląc o konsekwencjach takiego postępowania, chociażby dla rodziców. Mimo to widać, że kocha rodziców. Widzi ciężką pracę matki-lekarki, trudne warunki życia licznej rodziny w małym mieszkaniu. Widzi też urodę matki. Rodzice z końca XIX wieku, mimo odmiennego zachowania, budzą w niej podobne uczucia. Kocha również swą siostrę, Ewę. Dokucza jej, ale gdy trzeba, pomaga. Kiedy Ewa marzy o pościeli w złotym kolorze, przekonuje matkę, aby jej pozwoliła na kupno takiej. Jest odważna i przedsiębiorcza. Sama odszukuje zegar i stara się wrócić do swej epoki. Wie, jak postępować z ludźmi, by postawić na swoim. Świadczy o tym jej zachowanie wobec Genowefy.

Rola w utworze: Anda, mimo swych wad, budzi sympatię. Jej spontaniczność, ciekawość świata i energia sprawiają, że nie można się przy niej nudzić.