I. Krasicki Żona modna, bohaterka główna; żona Piotra, postać fikcyjna, a zarazem literacki portret XVIII-wiecznych dam bezmyślnie naśladujących obce, zwłaszcza francuskie wzorce
Wygląd: Jedna z polskich szlachcianek, dziedziczka czterech wsi, piękna i powabna, przyzwyczajona do życia w mieście, z niechęcią wyjeżdża wraz z mężem na wieś
Charakterystyka: Kobieta "modna", wymaga długich zalotów, nie dba o poznanie charakteru przyszłego męża, żąda romantycznych gestów; ma damę do towarzystwa - Francuzkę; ma swój własny powóz, żąda wygodnego domu a w nim specjalnych pokoi "od książek, od muzyki, od zabaw prywatnych, / Dla panien pokojowych, dla służebnic płatnych" i służby: kucharza, pasztetnika, cukiernika. W ogrodzie chce urządzić altanki, fontanny, gaiki zgodnie z obcą francuską modą. Podobnie urządza dom, który wkrótce przestaje być podobny do staropolskiego dworku
Jest nieczuła, nie kocha męża, kapryśna, dumna, bezwzględna, nie ma szacunku dla starszych, nie umie docenić mężowskich starań, chce być damą, a nie gospodynią, uważa, że nie przystoi jej zajmowanie się gospodarstwem. Bezmyślna i samolubna, doprowadza majątek męża do ruiny
Rola w utworze: Karykatura żony, kobiety, na podstawie tej postaci autor przeprowadził krytykę bezmyślności w powielaniu wzorców obcych polskiej kulturze
