T. Konwicki Bohiń, bohater drugoplanowy; litewski Żyd, zakochany w Helenie Konwickiej, ojciec jej syna, zginął z ręki Michała Konwickiego
Wygląd: Szyrę opisuje narrator oczami Heleny: "Wielkie, rude włosy opadłe na wysokie czoło przy gwałtownych ruchach zasłaniały suchą, niespokojną twarz, po której co chwila przebiegały jakieś raptowne i jakby sprzeczne uczucia. (...) Spostrzegła teraz, że nie był już młodzieniaszkiem. To tylko jego szczupłość sprawiała, że wydawał się młodszy. Na tej drobnej twarzy leżał jakiś cień nieodgadnionych doświadczeń"
Życiorys: Brał udział w powstaniu styczniowym, walczył w oddziale na Białorusi do 1864 roku. Po powstaniu został zesłany na Syberię, skąd uciekł. Tułał się po świecie. Był w Paryżu, Hamburgu, Australii, nawet na Tasmanii. W końcu postanowił wrócić do Polski. Tutaj spotkał Helenę i zakochał się. Za swą miłość płaci najwyższą cenę, zabił go Michał Konwicki, ojciec Heleny
Charakterystyka: Jest człowiekiem niezwykłym, tajemniczym, romantycznym. Kocha Helenę i pragnie z nią być za wszelką cenę. Jest gotów na wszelkie poświęcenia, czuły i oddany, zdobywa uczucie Konwickiej
Rola w utworze: Eliasz jest symbolem Żyda - wiecznego tułacza, ale także romantycznego kochanka