S. Żeromski Przedwiośnie, bohaterka epizodyczna; kobieta bardzo spokojna, uległa wobec męża i bezgranicznie mu wierna, patriotka, bardzo tęskniąca za rodzinnymi stronami, początkowo zupełnie zależna od małżonka i niesamodzielna, w okresie późniejszym jednak (powodowana między innymi wielką miłością do syna) okazuje niezwykłą siłę woli i samozaparcie
Jest to piękny portret matki. Jadwiga pochodziła z Podlasia. Bardzo młodo wyszła za mąż i wyjechała z mężem do Rosji. Z pokorą poddała się woli rodziców, porzuciła ukochanego i rodzinne strony. Odtąd żyła tęsknotą. Nigdy nie nauczyła się języka rosyjskiego, była obca, samotna, nie chciała, nie umiała wrosnąć w nową glebę. Uległa, cicha, posłuszna mężowi, wypełniała obowiązki żony i matki, tak jak jej to wpojono w rodzinnym domu. Zawsze sprawiała wrażenie słabej, kruchej, niezaradnej. Jej siła ujawniła się, gdy trzeba było walczyć o życie syna
Cierpiała z powodu nieposłuszeństwa Cezarego, nie robiła mu jednak wymówek, a cierpliwie tłumaczyła. Cały wysiłek wkładała w walkę o przetrwanie, zdobywała się na bohaterskie wyczyny, przedsiębiorczość i odwagę, byle wyżywić syna. Nie zapominała też o pomocy innym. Wszystko to wyczerpało jej wątłe siły, ale nie skarżyła się. Była zwyczajną "kurą domową", która w potrzebie okazała się bardzo dzielną kobietą. Siłę czerpała z systemu wartości wyniesionego z domu. Składały się na niego przekonania o roli żony, obowiązkach matki, zadaniach wobec bliźnich, o tym, co dobre, a co złe. Z pozycji tego systemu wartości patrzyła także na rewolucję i nie mogła zaakceptować grabieży, konfiskat, samosądów, mordowania niewinnych jako drogi wiodącej do zbudowania raju na ziemi
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
