zewnętrzna powłoka ciała kręgowców; składa się z wielowarstwowego naskórka, skóry właściwej oraz warstwy tkanki podskórnej. S. k. ochrania tkanki wewnętrzne przed urazami mechanicznymi i działaniem promieniowania ultrafioletowego, bierze udział w termoregulacji i osmoregulacji; zapobiega infekcjom grzybowym i bakteryjnym; dzięki licznym ciałkom czuciowym jest ona narządem wrażliwym na bodźce zewnętrzne. U wielu kręgowców wodnych (np. u ryb, płazów, niektórych gadów wodnych) skóra stanowi ważny narząd oddechowy. Płazy mogą wchłaniać wodę przez wyspecjalizowane części skóry, natomiast większość kręgowców lądowych ma skórę nieprzepuszczalną dla wody. W s. k. następuje synteza witaminy D. Naskórek i skóra właściwa wytwarzają wiele tworów pochodnych. Pochodnymi (wytworami) naskórka są jedno- i wielokomórkowe gruczoły wytwarzające śluz, pot, łój oraz substancje zapachowe i trujące. Gruczoły mlekowe ssaków powstały z przekształcenia gruczołów potowych. Tworami naskórka są paznokcie, pazury, rogowe pochwy dziobów, rogi pustorożców, łuski gadów, pióra ptaków oraz włosy ssaków. Wytworami s. właściwej są łuski ryb, kości skórne, a nawet niektóre kości szkieletu wewnętrznego, np. kości czaszki - czołowa i ciemieniowa.