Energetyka jądrowa jest jedynym znanym źródłem energii, które jest w stanie zastąpić paliwa kopalne: gaz ropę i węgiel. Technologia ta została opracowana, ponieważ rosnące zapotrzebowanie ludzi na energię powoduje, że zaczyna brakować zarówno ropy naftowej, jak i gazu ziemnego.

Energia jest jednym z najważniejszych czynników, dzięki któremu ludzkość może wciąż się rozwijać. Już w najdawniejszych czasach ludziom potrzebna była energia. Uzyskiwali ją z drewna dzięki wykorzystaniu ognia. Jednak wraz z rozwojem cywilizacji proste ogniska przestały wystarczać. Z czasem odkryto, że ropa i węgiel bardzo dobrze nadają się do uzyskiwania energii. Świat zaczął masowo wykorzystywać te źródła, gdyż zdawało się, że jest to idealne paliwo, które chyba nigdy się nie skończy. Jednak po pewnym czasie okazało się, że paliwa kopalne są bardzo szkodliwe dla środowiska, a dodatkowo, rosnące zużycie powoduje powolne wyczerpywanie się zasobów. Jednak świat tak uzależnił się od energii dzięki ropie i gazowi, że niemożliwe stało się zaprzestanie ich wykorzystywania. Dlatego zaczęto opracowywać coraz nowsze technologie uzyskiwania energii.

Pierwszym krokiem do wykorzystania zjawisk jądrowych do pozyskiwania energii było przeprowadzenie przez Hahna i Fritza w 1938 roku rozszczepienia jądra uranu. Temat został podjęty przez Amerykanów, którzy wyłożyli olbrzymie środki na realizację projektu Manhattan, pod kierownictwem Enrico Fermiego. Wynikiem projektu, oprócz skonstruowania broni nuklearnej, było wybudowanie w 1942 roku w Stagg Field pierwszego reaktora jądrowego. Pierwszy reaktor składał się z bloku grafitowego, w którym umieszczono pręty kadmowe i uranowe. Materiałem aktywnym był uran, który ulegał rozszczepieniu jądrowemu. Grafit hamował neutrony do szybkości odpowiedniej dla najbardziej efektywnego przebiegu reakcji, a kadm chronił reaktor przed eksplozją, absorbując nadmiar neutronów. Reaktor osłonięty był bardzo grubą osłoną betonową, chroniącą przed promieniowaniem z reaktora. Ciepło z reaktora było odprowadzane za pomocą wody.

Współczesne reaktory jądrowe pracują na bardzo podobnej zasadzie, co pierwszy reaktor. Jedyne różnice polegają na zastosowaniu innych materiałów do konstrukcji elementów reaktora. Paliwem jądrowym jest uran lub pluton.

Pierwszy reaktor jądrowy nie był skonstruowany z myślą o wykorzystaniu go jako źródło energii. Jednak po II wojnie światowej zaczęto zastanawiać się nad praktycznym wykorzystaniem energii z reakcji jądrowych. Po raz pierwszy udało się przekształcić energię jądrową w prąd elektryczny w 1951 roku, w reaktorze Arco w stanie Idaho. Obecnie energia jądrowa jest jednym z najważniejszych źródeł energii w państwach wysoko rozwiniętych.