Maria Skłodowska-Curie urodziła się w 1867 roku w Warszawie. Była wybitną uczoną, która większość swego życia spędziła we Francji. Jest ona współtwórczynią nauki o promieniotwórczości i autorką wielu prac z zakresu chemii i fizyki jądrowej.
W 1891 roku Maria wyjechała na studia do Paryża. W 1898 roku z mężem Piotrem Curie wyodrębniła z uraninitu (rudy uranu) polon, promieniotwórczy pierwiastek chemiczny, nazwany tak na cześć kraju jej pochodzenia. Tego samego roku wraz ze swoim mężem i chemikiem G. Bemontem ogłosiła odkrycie radu. Od nazwy odkrytego pierwiastka pochodzi dziedzina medycyny nazwana radiologią. Maria Skłodowska-Curie miała dwie córki: Irenę i Ewę. Irena wraz z mężem zajmowała się promieniotwórczością, natomiast Ewa była pisarką.
Maria Skłodowska-Curie jako jedyna kobieta jest dwukrotną laureatką Nagrody Nobla. Po raz pierwszy dostała Nagrodę Nobla wraz z mężem Piotrem Curie w 1903 roku za badania dotyczące promieniotwórczości, natomiast drugą Nagrodę Nobla otrzymała w 1911 roku za wyodrębnienie czystego radu. Do dziś na całym świecie wyodrębnione zostało około 500 gramów tego pierwiastka. Jest stosowany (zwykle w postaci chlorku lub bromku) jako źródło promieniowania gamma w leczeniu nowotworów złośliwych i niektórych chorób skóry.
Po tragicznej śmierci męża Maria objęła jego stanowisko na Sorbonie i stała się pierwszą kobietą z tytułem profesorskim na tym uniwersytecie. Po śmierci męża, w 1906 roku, zaczęła samodzielnie kierować Katedrą Promieniotwórczości w Paryżu. Tu dokonała najważniejszych odkryć własności pierwiastków radu i polonu. Z jej inicjatywy powstał również Instytut Radowy w Paryżu.
W roku 1932 zainicjowała ona budowę Instytutu Radiologicznego w Warszawie.
Maria Skłodowska Curie zmarła w klinice pod Paryżem w 1934 roku. Jej śmierć spowodowana była przez białaczkę, którą prawdopodobnie wywołało silne napromieniowanie. W uznaniu za liczne zasługi została pochowana w paryskim Panteonie.
