w poezji greckiej gatunek satyryczny, obejmujący utwory pisane metrem jambicznym, wyśmiewające osoby lub środowiska. Wyrósł on z pieśni ludowych, obrzędowych, związanych z kultem Demeter. Za twórcę literackiej wersji gatunku uważany jest Archiloch z Paros (VII w. p.n.e.). W XVIII-XIX w. jambami zwano utwory zaliczane do satyry politycznej lub tylko pogodne, z humorem (A. Mickiewicz - wiersze filomackie).
