cudowność

występowanie w obrębie świata przedstawionego utworu literackiego zjawisk nadnaturalnych, fantastycznych, postaci z wierzeń religijnych oraz motywacji wykraczającej poza sferę doświadczeń zmysłowych i pojęć zdroworozsądkowych. Kategoria ta łączy się nierozerwalnie z niektórymi gatunkami, np. z baśnią. Występowała również w antyku, przede wszystkim w eposie, gdzie bóstwa aktywnie uczestniczą w akcji. Tę konwencję przejął epos nowożytny, zastępując bogów mitologicznych chrześcijańskimi, np. Jerozolima wyzwolona T. Tassa. Rozważania o cudowności były jednym z głównych założeń dyskusji teoretycznoliterackich okresu klasycyzmu. Dotyczyły wtedy głównie Raju utraconego J. Miltona. Romantyzm ponownie dopuścił cudowność do literatury, np. duchy w balladach.