Przepaść symbolizuje głębię, bezmiar, otchłań, wyroki boskie, piekło, szatana, krainę zmarłych, niewiedzę, mądrość, prawdę, troskę, nieszczęście, katastrofę, cierpienie.
PRZEPAŚĆ - CHAOS: "I ciemności były nad otchłanią" (Księga Rodzaju).
PRZEPAŚĆ - POCZĄTEK POTOPU: "Przerwały się wszystkie źródła wielkiej otchłani i otworzyły się upusty niebieskie" (Księga Rodzaju).
OTCHŁAŃ - BRAMY ŚMIERCI: "Czyś wszedł do głębokości morskich i przechadzałeś się po dnie przepaści? Czy otworzyły ci się bramy śmierci i widziałeś drzwi ciemne" (Księga Hioba); Ale znowu ożywiłeś mnie i z przepaści ziemskich znowu mnie wywiodłeś" (Psalm 70).
PRZEPAŚĆ - SĄDY BOŻE: "Wyroki Twoje jak przepaść bezmierna" (Psalm 35).
OTCHŁAŃ - NIESZCZĘŚCIA, CIERPIENIA: "Głębina przyzywa głębinę w łoskocie Twych wodospadów" (Psalm 41); "Z otchłani wzywałem, z głębokości wołałem" (Psalm 129).
PRZEPAŚĆ- PIEKŁO: "I widziałem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię, i dano jej klucz do studni przepaści".
ANIOŁ PRZEPAŚCI - SZATAN: "I miały nad sobą króla, anioła przepaści, którego imię po hebrajsku Abaddon, po grecku Apollyon, a po łacinie Exterminans".
PRZEPAŚĆ - KATASTROFA: "Filozofowie głęboko myśleli, aż nad ciemną przepaścią zawiśli, obudzili się, w przepaść spojrzeli i zawołali : - Ciemno! ciemno! ciemno!".
Uwaga: przepaść to jedno z słów-kluczy literatury modernizmu. M. Podraza-Kwiatkowska w szkicu Młodopolski świat wyobraźni pisze: "Otchłań jest synonimem całego obszaru pozaludzkiej rzeczywistości". "Bóg, absolut, dusza, nieśmiertelność, wieczność, nieskończoność - są to bezdenne przepaści" - pisał Ignacy Matuszewski. Należy tu również zagadka bytu, śmierci, tego, co niepoznawalne, niepoznawalne także w głębi ludzkiej psychiki...".
PRZEPAŚĆ - CZARNA PRZYSZŁOŚĆ: "Jakoweś Fata nas pędzą w Przepaść (...) Społem w przepaść!".
PRZEPAŚĆ - CIERPIENIE: Podmiot liryczny zwraca się do Nirwany: "Z otchłani klęsk i cierpień podnoszę głos do Ciebie, Nirwano".