grecki historyk, zwany "ojcem historii". Pochodził z Halikarnasu, ale opuścił swoje rodzinne strony (z powodów politycznych) i wiele podróżował: zwiedził Egipt, Syrię, Sycylię, Babilonię i Azję Mniejszą. Wszędzie żywo interesował się nie tylko przeszłością zwiedzanych miejsc, ale też zwyczajami mieszkańców i urokami krajobrazów. W 445 r. p.n.e. przybył do Aten, gdzie nawiązał bardzo bliskie stosunki z Peryklesem i innymi znanymi osobistościami tej polis. Zachwycony miastem, jego przeszłością i panującymi tam stosunkami politycznymi (demokracja ateńska) postanowił opisać dzieje Aten. Dzięki temu powstały Dzieje - złożone z 9 ksiąg arcydzieło literackie zawierające bezcenne informacje historyczno-geograficzno-etnograficzne. Herodot przedstawił w nim okoliczności powstania i ekspansji imperium perskiego, przyczyny konfliktu grecko-perskiego i przebieg działań wojennych (doprowadził tę historię do 478 r. p.n.e.). Choć wierzył w interwencję bogów, wyrocznie, przepowiednie i wróżby, to jednak starał się poprzez logiczne rozumowanie dojść do prawdy. Za dzieło to otrzymał od Ateńczyków dosyć wysoką nagrodę - 10 talentów. Doceniono wspaniały styl prozy Herodota, szybką i barwnie przedstawioną akcję, świetnie scharakteryzowane postacie. W ten sposób powstał nowy gatunek piśmiennictwa - historiografia. W 443 r. p.n.e. Herodot zaangażował się przy zakładaniu Turioj, nowej ateńskiej kolonii w południowej Italii, gdzie wkrótce zamieszkał na stałe.