Pieśń o Rolandzie, bohater główny; postać historyczna, cesarz Francuzów, potężny i waleczny, wzór średniowiecznego rycerza i władcy.
Wygląd: Przedstawiony jest w utworze jako legendarny król-kapłan, o majestatycznym wyglądzie świętego: "Broda jego jest biała, a twarz rumiana; ciało piękne, postać dumna; kto by go szukał, temu nie trzeba go wskazywać. I posłowie zsiedli z mułów, i pokłonili mu się we czci i miłości".
Życiorys: Brak informacji w utworze, kocha Rolanda, uważa go za najszlachetniejszego z rycerzy, boleje nad jego śmiercią. Jego życie to realizowanie bożej woli, walczy z niewiernymi, jest na każdy rozkaz Boga.
Charakterystyka: Jest władcą wielkim, mądrym, poważanym i kochanym przez poddanych. Sam też kieruje się dobrem narodu i wiernych rycerzy. Roztropność cesarza ujawnia się w trakcie narad. Karol mówi w sposób wyważony, wysłuchawszy wszystkich opinii, jego decyzje są nieomylne i rozważne. Jest też odważnym wojownikiem, niezwyciężonym i szlachetnym.
Usłyszawszy głos rogu Karol Wielki natychmiast powraca, aby pomścić Rolanda. Martwi się jego losem, troszczy o francuskich rycerzy. Każe uwięzić zdrajcę Ganelona.
Cesarz posiada atrybuty władzy i siły. Jednym z nich jest miecz Radosny, w którego gałce znajduje się relikwia - ostrze włóczni, którą zraniono Chrystusa na krzyżu. Król jest też człowiekiem wrażliwym i uczuciowym. Cierpi po stracie Rolanda. Męstwa i siły dowodzi w pojedynku z Baligantem.
Rola w utworze: Cesarz posiada nie tylko władzę świecką, jest także duchowym przewodnikiem. Sprawuje funkcję bożego namiestnika na ziemi, realizuje tutaj plany boże. Jest naznaczony przez Stwórcę, jego władza jest charyzmatyczna.