E. Orzeszkowa Nad Niemnem, bohater pierwszoplanowy; właściciel majątku Korczyn, mąż Emilii, ojciec Witolda i Leoni, brat Andrzeja (który zginął w powstaniu styczniowym) i Dominika, który mieszka w Rosji, gdzie dorobił się majątku, oraz siostry Jadwigi (która wyszła za Darzeckiego)
Wygląd: w latach młodości: "wysmukły wtedy, szczupły, z twarzą przez długie przesiadywanie na ławkach szkolnych trochę wychudzoną, więcej jeszcze do studenta niż do osiadłego obywatela podobny". W czasie trwania akcji powieści: "Resztki dziennego światła padały mu na twarz opaloną od słońca i błyszczącą od potu; szedł prędko i szerokimi krokami; gruby i do czerwoności ogorzały kark nisko pochylał. Coś go dręczyło, bo koniec długiego wąsa do ust wkładał i w zamyśleniu zębami go przygryzał"
Życiorys: Był synem Stanisława Korczyńskiego, którego ojciec walczył w wojsku Napoleona. W rodzinie żywe były tradycje patriotyczne. Ojciec zadbał także, by synowie zdobyli wyższe wykształcenie (sam był wychowankiem akademii wileńskiej). Benedykt ukończył szkołę agronomiczną (rolniczą) i wrócił do odziedziczonego w spadku Korczyna w 1861 r. Był to niespokojny czas, wkrótce wybuchło powstanie styczniowe. Benedykt wziął udział w powstaniu i zaprzyjaźnił się z mieszkańcami sąsiedniego zaścianka, Bohatyrowiczami - zubożałą szlachtą. Po nagłym wybuchu idei demokratycznych nastąpiły smutne czasy. Powstanie upadło, poległ w nim ukochany brat Benedykta, Andrzej. Nastąpiły represje. Korczyński skoncentrował się na utrzymaniu w swoich rękach majątku. Osłabły więzy przyjaźni z Bohatyrowiczami, bo teraz stali się oni dla Benedykta niemal wrogami, pragnącymi uszczuplić jego posiadłość
Korczyński ożenił się z piękną panną Emilią i miał z nią dwoje dzieci. Po dwunastu latach małżeństwa okazało się jednak, że żona go nie rozumie, nie współdziała z nim, żyje w innym świecie - świecie francuskich romansów i salonowych chorób
W czasie akcji powieści Benedykt bierze udział w sporze z Bohatyrowiczami. W finale godzi się z nimi, dzięki swojemu synowi, Witoldowi, należącemu już do innego, młodego pokolenia - pokolenia pozytywistów. Udaje mu się także zacieśnić więzy z synem, Benedykt zaczyna rozumieć, że wychował prawego, uczciwego człowieka, prawdziwego patriotę, godnego następcę w majątku
Charakterystyka: Benedykt pamięta czasy sprzed powstania, okres zbratania wszystkich stanów, czas patriotycznych porywów i wielkiego bohaterstwa
On sam należy jednak do innych czasów. Jest to okres ciężkiej żmudnej pracy, której towarzyszy walka o utrzymanie ziemi w swoich rękach. Czasem Korczyński zazdrości Andrzejowi, który zginął jako bohater. On sam jest zmęczony, znużony, pochłonięty bez reszty obowiązkami gospodarza, męża, ojca. To silny, uparty, bardzo przywiązany do ziemi człowiek. Ceni tych, którzy, jak on, ciężko pracują (np. Martę), choć innych (np. Darzeckiego) nie ma odwagi skrytykować. Jego życie to niekończące się kłopoty. Benedykt z trudem wykonuje swoje obowiązki, a rozdrażnienie i zmartwienia sprawiają, że czasem zwraca się przeciwko ludziom, mającym podobne idee, np. Bohatyrowiczom. Bez reszty poświęca się ziemi, dba o wykształcenie syna, z którym w końcu odnajduje wspólny język. Pozostaje nierozumiany przez własną żonę. Jego prawdziwą życiową partnerką jest krewna, Marta
Rola w utworze: Benedykt to jeden z najbardziej pozytywnych bohaterów powieści, przedstawiciel starszego pokolenia pozytywistów. W trakcie akcji przeżywa wewnętrzną przemianę: powraca do dawnych ideałów braterstwa z niższymi stanami, o których zapomniał, borykając się z problemami związanymi z polityką zaborcy
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
