D. Alighieri Boska Komedia, bohaterka pierwszoplanowa III części poematu pt. Raj; ukochana autora, postać wzorowana na autentycznej kobiecie, Beatrycze Portinari
Wygląd: Beatrycze przybywa na ziemię, aby pomóc zagubionemu, pełnemu rozterek moralnych Dantemu. To ona prosi Wergiliusza, by przeprowadził poetę przez pierwszy etap wędrówki, a następnie sama wiedzie go do Raju. Jest nieziemsko piękna, ma świetlistą postać
Życiorys: Dla poety nie ulegało wątpliwości, że ukochana swym krótkim życiem zasłużyła sobie na Raj
Charakterystyka: Z początkowo realistycznie przedstawionej żywej kobiety przemienia się z czasem w chrześcijańską świętą, istotę uduchowioną, pośredniczkę między człowiekiem a Bogiem. Dzięki Beatrycze Dante oczyszcza swą duszę z grzechów i wznosi się na najwyższy, dostępny człowiekowi poziom duchowy. Niektórzy z krytyków, negujący realny byt Beatrycze, uznali jej postać za alegorię lub symbol Matki - Dziewicy, bądź też Objawienia Kościoła katolickiego. W rzeczywistości postać duchowej przewodniczki Dantego można traktować jako odbicie realnie istniejącej osoby, posiadającej symboliczne znaczenie. Dla poety Beatrycze jest idealną kobietą, która dostąpiła szczęścia w Raju. W kontakcie z Beatrycze miłość ziemska przemienia się w miłość idealną, przejawiającą się doskonałością duchową. Beatrycze pozwala poecie uwolnić się od grzechu. Jej postać łączy cechy pięknej kobiety i istoty nadziemskiej
Rola w utworze: Ukochana autora i jego przewodniczka, nauczycielka, opiekunka
