J. Kochanowski, fraszki i pieśni; literacki portret bohatera
Jest to człowiek ceniący sobie radość życia, zabawę, humor i stosowny żart. Rozumie, że życie jest kruche i przemijające. Zwłaszcza sprawy i przedmioty, o które człowiek ma skłonność zabiegać (uroda, pieniądze, sława) są nietrwałe i pryskają jak mydlane bańki. Trzeba uzbroić się w stoicki spokój, cieszyć każdą piękną chwilą, a wagę przywiązywać do trwałych wartości. Śmierć, przemijanie są nieuniknione, trzeba więc się z nimi oswajać, np. przyjmując, iż sen uczy nas umierania. Radość należy czerpać z obserwacji natury, z życia rodzinnego, kontaktów z bliskimi, uczuciowych związków z ludźmi i przyrodą. Należy poprzestawać na małym, być skromnym. Rozrywka natomiast, żart, zabawy są solą życia, ubarwiają je. Muzyka, dobre towarzystwo dostarczają przyjemności i chwil szczęścia, ale trzeba umieć znosić też nieszczęście, przeciwności losu z godnością. Ułatwiają to wiara i nadzieja na nieśmiertelność duszy i poezji
