J. U. Niemcewicz Powrót posła, bohater główny; konserwatywny Sarmata
Wygląd: Brak informacji w utworze, można się domyślać, że nosi tradycyjny ubiór szlachcica
Życiorys: Właściciel dworku, ożenił się ze Starościną, by powiększyć majątek. Córkę z pierwszego małżeństwa, Teresę, oddał na wychowanie Podkomorostwu. Chce ją wydać za mąż tak, by możliwie jak najmniej uszczuplić własny majątek. Liczy, że Szarmancki nie będzie żądał posagu
Charakterystyka: Sarmata w najgorszym tego słowa znaczeniu, symbolizuje wszystkie najgorsze wady polskiej szlachty: ciemnotę, zacofanie, głupotę polityczną, brak wykształcenia, pieniactwo, pychę, próżność, chciwość, prywatę, nietolerancję, brak umiejętności podejmowania mądrych decyzji. Jest ślepo przywiązany do tradycji, uważa, że to go nobilituje i dowodzi jego szlachectwa. Ma wybujałe poczucie własnej wartości i wyższości wobec innych. Sądzi, że szlachta to najważniejsza i najmądrzej umiejąca rządzić krajem warstwa. Złotą wolność, której podstawą jest liberum veto Gadulski uważa za gwarancję porządku, podczas kiedy właśnie te prawa spowodowały upadek państwa, były przyczyną anarchii. Jest demagogiem, który wysuwa całkowicie bezsensowne plany polityczne, jak np. koncepcję izolacji politycznej Polski. Jest niewykształcony, nie interesuje się bieżącymi wydarzeniami społeczno-kulturalnymi, nie ma również jasnej orientacji w aktualnej sytuacji politycznej. Krytykuje z przekory, dla zasady, przekonany, że protest jest jego naturalnym przywilejem jako szlachcica (liberum veto - "wolne, nie pozwalam!")
Rola w utworze: Bohater stworzony przez Niemcewicza po to, aby ośmieszyć postawy konserwatystów, ślepo zapatrzonych w przeszłość, marzących o dawnej potędze państwa, które w rzeczywistości stoi na skraju przepaści