COTTARD

A. Camus Dżuma, bohater drugoplanowy; rentier (osoba utrzymująca się z procentów, stanowiących dochód z posiadanych przez nią papierów wartościowych, np. akcji, wkładów bankowych), sąsiad Granda

Wygląd: przeciętny, starający się nie wyróżniać człowiek

Życiorys: W przeszłości musiał popełnić jakieś wykroczenie, gdyż boi się aresztowania. Usiłuje popełnić samobójstwo, ale zostaje odratowany przez Granda. Dżuma jest dla niego wybawieniem, bo władze, zajęte epidemią, nie ścigają przestępców. W dniu, kiedy ludzie świętują koniec epidemii, Cottard przerażony tym, co może go spotkać, zaczyna strzelać na oślep do tłumu. Zostaje aresztowany przez policję i umieszczony w szpitalu dla umysłowo chorych

Charakterystyka: Wierzy, że "dżuma jest zbyt silna", by z nią walczyć. Ma nadzieję, że władze zajmą się sprawą epidemii: "Zresztą dobrze mi z dżumą i nie wiem, dlaczego miałbym się wtrącać, żeby się skończyła". Nie pomaga chorym, nie interesuje go praca w formacjach sanitarnych. Żyje w ciągłej niepewności, a jego nastroje są zmienne. Zależy mu na dobrych kontaktach z ludźmi, chce, aby inni mieli o nim dobre zdanie. Obawia się, że gdy epidemia się skończy, zostanie opuszczony

Rola w utworze: Cottard to najbardziej tajemnicza postać w powieści, symbolizuje ślepą siłę niszczącą, pragnienie zła. Jako jeden z nielicznych nie podejmuje się walki ze złem, która według pisarza jest obowiązkiem każdego człowieka