samopowielanie DNA - proces biosyntezy DNA. Zachodzi na terenie jądra komórkowego podczas interfazy w fazie S cyklu komórkowego. W jej wyniku z jednej cząsteczki DNA powstają dwie cząsteczki DNA identyczne z cząsteczką macierzystą. W procesie tym obie nici wyjściowej cząsteczki oddzielają się od siebie wskutek przerwania wiązań wodorowych, a następnie do każdej z nich zostaje dobudowana nowa nić zgodnie z zasadą komplementarności. Jednostką replikacji jest replikon. R. DNA przebiega w 3 etapach: inicjacji, elongacji i terminacji. Inicjacja zaczyna się w miejscu ori (u bakterii jest jedno - a u eucaryota występuje wiele). W rozdzieleniu nici DNA uczestniczy helikaza, natomiast odcinki jednoniciowe są stabilizowane przez białka zapobiegające odtworzeniu się struktury dwuniciowej. Powstają widełki replikacyjne. U eucaryota r. jest dwukierunkowa, choć zawsze dobudowywanie nukleotydów zachodzi w kierunku od 5' do 3'. Na nici wiodącej zachodzi r. ciągła - synteza nowej nici DNA rozpoczyna się utworzeniem krótkich cząsteczek RNA, tzw. starterów (primerów, syntetyzowanych przez primazę), przyłączających się do jednoniciowego DNA. Do 3' końców starterów polimeraza dołącza kolejne deoksyrybonukleotydy nowo syntetyzowanej cząsteczki DNA, komplementarne do deoksyrybonukleotydów na drugiej "starej" nici, tzw. matrycowej. Na nici opóźnionej zachodzi r. nieciągła, tzn. syntetyzowane są startery (fragmenty RNA) i fragmenty okazaki (złożone z 1000-2000 nukleotydów DNA). Po odłączeniu odcinków RNA i syntezie brakujących odcinków DNA przy udziale polimerazy DNA fragmenty DNA są łączone ze sobą w reakcji katalizowanej przez ligazy DNA. W terminacji u eucaryota r. ulega zakończeniu w miejscu zetknięcia się widełek replikacyjnych przebiegających w przeciwnych kierunkach.