MAKBET

W. Szekspir Makbet, bohater główny i tytułowy; wódz wojsk szkockich, wasal króla Dunkana. Pod wpływem przepowiedni czarownic schodzi na drogę zbrodni

Wygląd: pełen dostojeństwa rycerz

Życiorys: Wracając z placu boju Makbet słyszy przepowiednię Czarownic dotyczącą jego przyszłości. Ma zostać królem. Zmierza do realizacji tej przepowiedni najkrótszą drogą - namówiony przez żonę, zabija Dunkana, popełnia szereg kolejnych zbrodni i zasiada na tronie, ale zostaje z niego zrzucony przez prawych, walczących z występkiem i zbrodnią rycerzy - zabija go Makduf, ale walczy z nim wojsko całej Szkocji

Charakterystyka: Wódz wojsk szkockich, kuzyn króla Dunkana. Jego autentyczny pierwowzór opisywany przez kronikarzy miał być: "człowiekiem mężnym, który gdyby nie był nieco okrutny z natury, mógłby uchodzić za najbardziej godnego sprawowania władzy królewskiej w kraju". Makbet Szekspira ma podobne cechy: jest mężny, odważny, umie podejmować szybkie i trafne decyzje, co jest powodem jego militarnych zwycięstw, cieszy się opinią honorowego żołnierza i nieskazitelnego szlachcica. Druga strona natury Makbeta ujawnia się po przepowiedniach Czarownic dotyczących władzy, która ma się stać jego udziałem. Okazuje się, że Makbet bardzo pragnie zostać królem, co wykorzystuje żona, nakłaniając go do zbrodni. Zabicie Dunkana jest tym straszniejsze, że dotyka króla, człowieka najważniejszego w państwie, namaszczonego podczas koronacji świętymi olejami, boskiego namiestnika, istotę szlachetną i pełną godności. Mimo to Makbet nie jest w stanie pohamować żądzy władzy. Jedna zbrodnia rodzi następną, a bohater coraz głębiej zanurza się w występku. Pokonawszy Dunkana, musi się zabezpieczyć przed dziedzicem tronu - jego synem Malkolmem. Następnie zabija swego przyjaciela Banka, dlatego, że ten słyszał przepowiednię, a poza tym ma się stać ojcem królów. Zbrodnia jednak, jak we wszystkich dramatach Szekspira, nie pozostaje bez wpływu na psychikę jej sprawcy. Makbet popada w obłęd, ma halucynacje, wraz z zaszczytami rośnie jego przerażenie. Stopniowo zwiększa się świadomość bohatera dotycząca jego własnej natury i nieodwracalności czynów, które popełnił. Nie można przy tym mówić o losie, który wywiera decydujący wpływ na postępowanie Makbeta. Przepowiednia Czarownic nie ma nic wspólnego z antycznym przeznaczeniem (fatum). Makbet przez cały czas dysponuje wolną wolą, od niego zależy, jaką decyzję podejmie. Wybiera szlak zbrodni, który w końcu jego samego doprowadza do śmierci. Śmierć jest przy tym nie tylko karą dla Makbeta - mordercy i tyrana, ale także wyzwoleniem od jego obsesji i ostatecznym zakończeniem pasma zbrodni

Rola w utworze: zbrodniarz, na którym zbrodnia odciska swoje piętno