Konrad Wallenrod - streszczenie krótkie
Konrad Wallenrod Adama Mickiewicza to na pozór historyczna opowieść o losach Litwinów, walczących o swój kraj z Krzyżakami. W rzeczywistości, utwór nie jest wbrew słowom poety powieścią historyczną, a poematem, w który autor sprytnie wpompował całą masę miłości do ojczyzny i wiary w zwycięstwo nad zaborcą. Już na wstępie pojawia się kluczowy cytat z Machiavellego o sprycie, którym trzeba się kierować. Właśnie taka przebiegłość umożliwiła publikację Konrada Wallenroda i przejście przez rosyjską cenzurę.
Konrad Wallenrod zostaje mistrzem krzyżackim w Malborku, będąc źródłem nadziei Niemców na ostatecznie podbicie Litwy. Nikt jednak nie wie, że mistrz nie jest tym, za kogo się podaje, a jego intencje są zgoła inne od spodziewanych. Pustelnica zamknięta w wieży okazuje się tajemniczą ukochaną i wówczas czytelnik dowiaduje się, że Konrad chce zemścić się na Krzyżakach. W pamięci o własnej – litewskiej tożsamości pomaga mu pieśniarz Halban.
Do Malborka przybywa zdrajca Witołd. Podczas biesiady w święto rycerzy, nieznajomy wajdelota śpiewa pieśń o historii litewskich kochanków — Waltera i Aldony, którymi — jak się z czasem okazuje — są Konrad i pustelnica. W pieśni Walter walczy podstępem o wolność Litwy, a niebawem okazuje się, że Konrad nie zabiera wojsk krzyżackich na Litwę, aby ją podbić, ale po to, by zgładzić Niemców. W tajemnicy knuje z Witołdem, który na miejscu obraca w gruzy krzyżackie zamki. Wspólnie ratują Litwę przed oprawcą i mszczą się za wcześniejsze krzywdy zadane ich rodakom.
Po powrocie z wojny Konrad zostaje zdemaskowany i skazany na śmierć. Umiera, wypijając zatruty napój, przyczyniając się tym samym do rozpaczliwej śmierci Aldony. Pieśń o chwale jego walki o ojczyznę obiecuje podtrzymywać Albin.
