zespół tendencji w poezji miłosnej, które ujawniły się w twórczości włoskiego poety F. Petrarki (XIV w.) - Sonety do Laury Stworzony przez niego wzorzec liryki miłosnej obowiązywał przez wiele stuleci.
Petrarkizm w poezji miłosnej to uwielbienie wyidealizowanej bohaterki, dociekliwość w opisywaniu i analizowaniu różnych odcieni uczuć. Zawiera ona repertuar chwytów dotyczących opisu wyglądu i doskonałości duchowej postaci. Wzorzec obowiązywał aż do okresu romantyzmu.
