język codziennej komunikacji określonej zbiorowości etnicznej, służący głównie do porozumiewania się ustnego, bliski odmianie mówionej języka literackiego. Cechuje go ekspresywność słownictwa, swoiste formy leksykalne, stosowanie idiomów, dążenie do prostoty składni, skrótowość. Jest obrazowy, czerpie ze środków gwarowych i żargonowych, dość swobodnie traktuje normy, dopuszcza pewne niepoprawności (np. anakoluty). W literaturze pięknej może pojawiać się jako środek charakteryzowania postaci.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
