ukształtowanie fabuły naruszające porządek chronologiczny zdarzeń. Np. w Granicy Z. Nałkowskiej narrator najpierw przedstawia efekt działań bohaterów, sytuację w jakiej się znajdują, aby następnie ujawniać, jak do niej doszło. Niekiedy inwersja stanowi główny wyznacznik kompozycyjny dzieła, w którym mieszają się wydarzenia z różnych okresów życia postaci (W poszukiwaniu straconego czasu M. Prousta). Z upodobaniem stosowali ją romantycy, by uzyskać efekt tajemniczości, podkreślić niezwykłość postaci (G. G. Byron Giaur, A. Mickiewicz Konrad Wallenrod).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
