stworzona w starożytności (w pismach Arystotelesa, Cycerona i Horacego) zasada stosowności, określająca normy obowiązujące w konstrukcji dzieła literackiego. Zasada decorum nakazywała zgodność stylu z tematem, sytuacją społeczną narratora i odbiorcy. W praktyce oznaczała ona konieczność pisania o rzeczach poważnych stylem podniosłym, a o trywialnych stylem niskim. Zakazywała mieszania stylów i odstępstw od założeń gatunkowych. Z koncepcją decorum wiąże się teoria trzech stylów. Zasada ta po raz pierwszy naruszona została przez Szekspira, w całości zaś odrzucona w epoce romantyzmu. Obowiązywała natomiast w epokach programowo nawiązujących do starożytności, przede wszystkim w renesansie i klasycyzmie.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
