Najwybitniejszy renesansowy poeta francuski. Urodził się w zamku w prowincji Vendômois. Jego dzieciństwo było niezwykle szczęśliwe. Jako dorastający chłopiec został paziem następcy tronu. Posiadał wielką zdolność zjednywania sobie ludzi, wróżono mu więc świetną karierę w dyplomacji lub w wojsku. Zapadł na ciężką chorobę, w wyniku której zupełnie ogłuchł. Wówczas swoje zainteresowania zwrócił ku literaturze. Rozpoczął studia w kolegium Dorata w Paryżu.
Zaczął też tworzyć poezję i w latach 1550-53 ukazały się w pięciu księgach Ody wzorowane na twórczości Pindara i Horacego, a następnie trzy księgi sonetów zatytułowanych Miłości (księgi 1-2, 1550-53, księga trzecia 1578). Pierwsza z nich poświęcona jest młodej Włoszce - Kasandrze, w której Ronsard zakochał się w czasie podroży. Druga to wiersze dedykowane Marii, piętnastoletniej dziewczynie z Andegawenii, którą kochał poeta mając lat 30. Sześć lat później zmarła, a Ronsard zakochał się w Helenie, której poświecił trzecią księgę swych sonetów. Wiersze Ronsarda zostały bardzo dobrze przyjęte w Paryżu. Nazwano go "księciem poetów francuskich". Zyskiwał coraz większą sławę w wielu krajach Europy, a także liczne beneficja. Cenili go kolejni królowie francuscy oraz wielu innych władców europejskich.
W czasie wojny domowej walczył po stronie katolików. Napisał wówczas szereg poematów o charakterze religijnym i narodowym, które zostały wydane pod tytułem Mowy. Mniej udanym dziełem okazała się Francjada (1572) - poemat o początkach państwa francuskiego wzorowany na Iliadzie i Eneidzie. Z zamierzonych 24 ksiąg ukończone zostały zaledwie 4.
Ronsard zasłynął najbardziej jako twórca Plejady czyli grupy siedmiu poetów działającej od roku 1549. Wraz z m.in. Joachimem du Bellay opowiadał się on za twórczością w języku ojczystym. Plejada zerwała z poezją ludową i zamierzała odnowić poezję francuską, naśladując poetów starożytnych i włoskich. Uprawiali głównie gatunki poezji antycznej - ody, elegie, epigramaty, epopeje, satyry, listy poetyckie oraz sonety - znane dotychczas w odmianie włoskiej. Zmodyfikowali oni formę sonetu, dając początek tzw. sonetowi francuskiemu (trzy strofy czterowersowe + jeden dystych).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
