Powieściopisarz, felietonista. Urodził się w Stryju na Podolu. Studiował filologię polską i romańską na Uniwersytecie Lwowskim, a w latach 1908-10 w Paryżu. W latach 1905-14 r. recenzował widowiska teatralne w "Słowie Polskim", a w 1914 został kierownikiem literackim teatru lwowskiego.
Piastował wiele ważnych urzędów, np. był Prezesem Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich w Kijowie, kierownikiem literackim Teatru Polskiego. W 1918 r. zamieszkał w Warszawie - rozwinął wówczas działalność publicystyczną. Jego recenzje i felietony ukazywały się w wielu warszawskich czasopismach, np. w "Kurierze Warszawskim". W 1926 r. uhonorowano go państwową nagrodą literacką za poemat Pieśń o Ojczyźnie, a w 1929 r. otrzymał honorowe obywatelstwo Zakopanego, w którym często bywał i angażował się w życie miasta.
Debiutował zbiorem wierszy Połów gwiazd (1908) i humoreskami Rzeczy wesołe (1908) Do młodzieży adresował powieści O dwóch takich, co ukradli księżyc (1928), Przyjaciel wesołego diabła (1930), Panna z mokrą głową (1933), Skrzydlaty chłopiec (1934), Awantura o Basię (1936), Szatan z siódmej klasy (1937), Szaleństwa panny Ewy (1957). Dla dzieci napisał wznawiane wielokrotnie Przygody Koziołka Matołka (1932-33), Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki (1936), O wawelskim smoku (1937), Wanda leży w naszej ziemi (1938). O sukcesie powieści K. Makuszyńskiego zadecydowała znajomość psychiki odbiorcy i znakomita fabuła, często sensacyjna. Optymizm i szlachetność bohaterów (zawsze sympatycznych) oraz wiara w ludzką dobroć i współczucie dla pokrzywdzonych są niewątpliwym walorem jego książek.
Gawędziarski i pełen humoru styl wypowiedzi sprawia, że książki Makuszyńskiego są chętnie czytane do dziś.
Zmarł w Zakopanem, został pochowany na Pęksowym Brzyzku. W 1966 r. w Zakopanem otwarto muzeum biograficzne Makuszyńskiego.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
