Pseudonim Walery z Smolnicy. Powieściopisarz i publicysta. Urodził się w Mikołajowie koło Stryja. Był synem mandatariusza, czyli urzędnika państwowego sprawującego władzę policyjno-sądową nad poddanymi chłopami, a starszym bratem pisarza i historyka, Władysława. W wieku 11 lat przeżył Wiosnę Ludów, której skutkiem było zbombardowanie Lwowa. Wydarzenia te wywarły duży wpływ na psychikę przyszłego twórcy. W 1849 r. Łoziński znalazł się w Samborze, gdzie rozpoczął naukę w tamtejszym gimnazjum. Z powodu uczestnictwa w spisku został z niego niebawem usunięty. Później był wydalany z innych gimnazjów austriackich ze względu na buntowniczą naturę, rozczytywanie się w prasie politycznej, kpinę z religii i prowadzenie rozmów antypaństwowych. Kiedy przybył do Lwowa, przy pomocy swego krewnego Karola Szajnochy, znalazł pracę w redakcjach i wydawnictwach. Współpracował m.in. z "Rozmaitościami" (1858-60), "Dzwonkiem" i "Dziennikiem Literackim", gdzie ogłaszał szkice historyczne, opowiadania ludowe (najważniejsze z nich - Ludzie spod słomianej strzechy, 1860), powieści z życia Galicji. Za powieść Dwie noce (drukowaną w "Dzienniku Literackim" w 1860 r.), a ściślej jej zakończenie, władze austriackie wytoczyły proces autorowi, ponieważ uznały, że było ono skierowane przeciwko władzom zaborczym. Łoziński nie odbył kary więzienia, gdyż w jego życiu miało miejsce inne tragiczne w skutkach wydarzenie: nawiązał romans z narzeczoną Karola Cieszewskiego, redaktora pisma dla młodzieży "Czytelnia Akademicka". To spowodowało, że doszło pomiędzy nimi do pojedynku, w którym Walery Łoziński zginął.
Do najważniejszych (oprócz wymienionych) dzieł Łozińskiego należą powieści Szlachcic chodaczkowy (1857), Szaraczek i karmazyn (1858), Czarny Matwij (1860) oraz najsłynniejsza, napisana w stylu romantycznym, zawierająca wątki detektywistyczne, opowieść o trzech pokoleniach rodu Żwirskich Zaklęty dwór (1864).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
