Pisarz, poeta, współtwórca grupy literackiej Skamander. Urodził się w miejscowości Kalnik na Ukrainie.
Po ukończeniu gimnazjum odbył studia muzyczne i prawnicze na uniwersytecie w Kijowie. Na rozwój zainteresowań artystycznych Iwaszkiewicza wpłynęła przyjaźń z kompozytorem Karolem Szymanowskim. Poeta debiutował w 1915 r. wierszem Lilith. W 1918 r., po przyjeździe do Warszawy, związał się z grupą skamandrytów, współpracował również jakiś czas z pismem polskich ekspresjonistów "Zdrój" oraz był dziennikarzem "Kuriera Polskiego". W 1922 r. ożenił się z córką bogatego ziemianina i przemysłowca, Anną Lilpop. W prezencie ślubnym od teścia otrzymał drewnianą willę "Aida" w Podkowie Leśnej oraz w 1928 r. nowy dworek nazywany Stawiskiem. Iwaszkiewiczowie mieszkali tam ponad pół wieku, organizując życie kulturalne oraz udzielając pomocy i schronienia potrzebującym w czasie II wojny światowej. W latach 1922-25 Iwaszkiewicz pełnił funkcje sekretarza marszałka sejmu, a następnie był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 1932-35 przebywał na placówkach dyplomatycznych w Kopenhadze i Brukseli. Wiele podróżował po Europie. Owocem tych wojaży były szkice z podróży wzbogacone refleksją nad kulturą i obyczajami opisywanych narodów Książka o Sycylii (1956), Listy z podróży do Ameryki Południowej (1954), Szkice o Danii (1962). Brał udział w kongresach międzynarodowych Pen Clubu. Od 1928 r. aż do śmierci poeta mieszkał w Stawisku - swoim domu pod Warszawą. Tam przeżył okupację (dom był schronieniem dla wielu pisarzy w czasach wojny), tam też zmarł. W Stawisku powstało muzeum jego imienia.
Po wojnie, w latach 1947-48 i 1959 -80 był prezesem Związku Literatów Polskich. Iwaszkiewicz był także posłem na sejm oraz redaktorem miesięcznika "Twórczość".
Iwaszkiewicz jest autorem poezji, opowiadań, powieści, dramatów, esejów, tłumaczeń. Jego dorobek literacki jest bardzo obszerny. Wczesne utwory prozatorskie Iwaszkiewicza utrzymane są w konwencji baśniowo-egzotycznej, z czasem pisarz stworzył własny model świata. Do najwybitniejszych powieści należą Zmowa mężczyzn (1930), Czerwone tarcze (1934), Sława i chwała (1956-62). Najsłynniejsze opowiadania to Panny z wilka (1933), Młyn nad Utratą (1936), Matka Joanna od Aniołów (1946). Proza Iwaszkiewicza była wielokrotnie filmowana, m.in. przez Andrzeja Wajdę i Kazimierza Kutza. Iwaszkiewicz pisał także dramaty, m.in. Lato w Nohant (1936), Maskarada (1938), Wesele pana Balzaca (1959). Pisarz jest też autorem libretta do opery K. Szymanowskiego Król Roger (1926). Wśród tomów poezji na największą uwagę zasługują Oktostychy (1919), Dionizje (1922), Księga dnia i księga nocy (1929), Ody olimpijskie (1946), Śpiewnik włoski (1974), Mapa pogody (1977). Znaczące miejsce w dorobku pisarza zajmują przekłady z języka francuskiego, rosyjskiego (A. Rimbaud, A. Gide, W. Szekspir, H. Ch. Andersen, S. Kierkegaard, L. Tołstoj, A. Czechow).
W poezji Iwaszkiewicza niewiele jest cech typowych dla poetyki Skamandra. Odmienność doświadczeń kulturowych i rozległe zainteresowania filozoficzne sprawiły, że jego poezja jest skomplikowana wewnętrznie. Stale powracającą w niej opozycją są pary przeciwieństw: Wschód - Zachód, prywatność - obywatelskość, zafascynowanie życiem - zafascynowanie śmiercią. Twórczość poety cechuje wrażliwość na zmysłową urodę świata, estetyzm, kult sztuki.
Pewnego dnia do redakcji Życia Literackiego przyszedł jego wiersz pt. Płowienie koni. Wisława Szymborska, kierująca działem poezji, długo się zastanawiała nad tym, czy przypadkiem artysta nie miał na myśli słowa "pławienie". Z uwagi na trudności w szybkiej komunikacji wysłała depeszę do Stawiska "i przyszła odpowiedź: Czarownice i poetki się pławi, konie się płowi" (A. Bikont, A. Szczęsna Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
