Angielska XIX-wieczna poetka i pisarka. Była siostrą dwóch innych pisarek, Charlotte (1816-55) i Anne (1820-49). Urodziła się w Haworth, w angielskim hrabstwie Yorkshire, gdzie jej ojciec był pastorem. Początkowo wraz z siostrami przebywała w szkole z internatem dla córek niezamożnych duchownych w Cowan Bridge, jednak z powodu złych warunków, jakie tam panowały, i śmierci dwóch najstarszych sióstr, powróciła do domu. Odtąd uczyła się nieregularnie, w domu, głównie pod kierunkiem ojca, i na pensjach. Dużą rolę w wychowaniu odegrała jej ciotka, panna Elizabeth Branwell, która po śmierci żony pastora zajęła się domem i przygotowywała Emily i jej siostry do roli gospodyń domowych.
Emily od dzieciństwa zapadała na różne choroby. Z natury była domatorką, skrytą i małomówną. Bardzo lubiła czytać książki i spacerować po okolicznych wrzosowiskach (piękno i surowość krajobrazu rodzinnych stron utrwaliła później w swych wierszach oraz w słynnej i jedynej powieści Wichrowe Wzgórza). Przez jakiś czas przebywała w Law Hill, gdzie objęła posadę nauczycielki. Szybko zrezygnowała z tej pracy. Potem uczyła się w renomowanej szkole z internatem pani Héger w Brukseli. Po śmierci ciotki wróciła do Haworth i zajęła się domem. Już od jakiegoś czasu uprawiała twórczość poetycką. Jej pierwszy zachowany wiersz pochodzi z 1836 r. Dziesięć lat później (1846 r.) razem ze swymi siostrami, Charlotte i Anne, ogłosiła wspólny tomik poezji pt. Poems by Currer, Ellis and Acton Bell.
Wydając ten tomik poezji, panny Brontë po raz pierwszy użyły swych pseudonimów: Currer (Charlotte), Ellis (Emily), Acton (Anne) Bell. Siostry wybrały dla siebie imiona męskie, ponieważ twórczość kobiet nie cieszyła się wówczas uznaniem. Występując pod pseudonimem, zapewniały sobie lepszy odbiór swych dzieł.
Wiersze Emily, jako jedynej spośród sióstr, zostały pozytywnie ocenione przez krytykę. W swej twórczości poetka snuła smutne refleksje na temat samotności i śmierci, wyrażała przekonanie o nieśmiertelności natury. W 1847 r. wydała swą jedyną powieść pt. Wichrowe wzgórza. Książka przez długi czas nie cieszyła się uznaniem wśród krytyków, dopiero w XX wieku odkryto jej wartość. Obecnie powieść ta powszechnie jest zaliczana do światowych arcydzieł literatury. Doczekała się wielu ekranizacji. Pod koniec życia Emily Brontë zapadła na gruźlicę, zmarła w swym rodzinnym domu w Haworth.