polityk i marszałek francuski. Był wykładowcą taktyki we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej i autorem książek o wojskowości, z których najsłynniejsza to O prowadzeniu wojny (1899 r.), gdzie wiele uwagi poświęcił taktyce napoleońskiej oraz wojnie francusko-niemieckiej 1870-71 r. Przyczynił się do zwycięstwa w bitwie nad Marną (wrzesień 1914), kierował ofensywą w Artois (1915). W 1916 r. dowodził wojskami francuskimi w walkach nad Sommą, ale z powodu dużych strat w ludziach pozbawiono go na pewien czas komendy. Jednak w maju 1917 r. przywrócono go do służby czynnej i awansowano na stanowisko szefa sztabu. W marcu 1918 r. premier Clemenceau wysunął jego kandydaturę na stanowisko naczelnego wodza wojsk sprzymierzonych - został nim 17 IV 1918 r. W jego obecności Niemcy podpisali dokument o zawieszeniu działań wojennych 11 XI 1918 r. w Compiégne. Po wojnie domagał się ustalenia zachodniej granicy Niemiec na Renie i utworzenia z lewobrzeżnej Nadrenii autonomicznego państewka powiązanego gospodarczo z Francją i należącego do "zachodniego systemu militarnego". Projekt ten zdecydowanie odrzucili Anglicy. Foch był też rzecznikiem maksymalnego osłabienia Niemiec i z tego powodu krytykował stanowisko premiera Clemenceau na konferencji wersalskiej, któremu zarzucał zbyt dużą ustępliwość wobec Anglików i Amerykanów. Otrzymał tytuł marszałka Francji, Wielkiej Brytanii oraz marszałka Polski, a w 1923 r. Józef Piłsudski udekorował go Krzyżem Virtuti Militari.
Potrzebujesz pomocy?