SARGON

B. Prus Faraon, bohater trzecioplanowy; poseł asyryjski, przyjaciel króla Assara.

Wygląd: Był pięknym człowiekiem o wspaniałej postawie i nieco szpakowatych włosach. Brodę i włosy miał zaplecione w mnóstwo warkoczyków, ciemną cerę i niespokojne czarne oczy.

Życiorys: Przyjechał do Egiptu, by zawrzeć układ z faraonem w sprawie podziału między Asyrię i Egipt ziem leżących między Morzem Śródziemnym i Eufratem. Układ został najpierw omówiony z kapłanami w świątyni Seta, Sargon i faraon mieli go tylko zatwierdzić. O układzie tym młody Ramzes dowiedział się od Hirama.

Początkowo Sargon przybył do Egiptu jako pielgrzym do świątyni Astoreth. Prowadził dziesięć słoni, stado najpiękniejszych rumaków, tłumy niewolników i sług. Podczas igrzysk na cześć bogini Astoreth wbiegł razem z Ramzesem na arenę podczas walki byków i jednym ciosem toporka powalił byka, który zranił już pięciu ludzi. Czekając na oficjalne przyjęcie pił, grał w kości i zalecał się do kapłanki Kamy, obiecując jej małżeństwo. Na posłuchanie zjawił się z bogatym orszakiem, siedząc na słoniu. Odziany był w drugą zieloną szatę, wyszywaną złotem. Przywiózł bogate dary, w tym stalowe miecze, zdolne pokroić na kawałki spiżową broń Egipcjan.

Charakterystyka: Czuł, że następca tronu jest mu niechętny, ale szanował go i nie wierzył, że kapłanom uda się go okiełznać. Nazywał go wspaniałym wojownikiem i wspaniałomyślnym panem. Gdy układ nie doszedł do skutku i zawarto jedynie pokój na dziesięć lat, nadal korespondował z Herhorem za plecami młodego faraona. Dyplomata, gotów na działania sprzeczne z honorem i zasadami uczciwości, jeśli tego wymaga dobro jego kraju.

Rola w utworze: barwna postać, rywal Ramzesa o wdzięki Kamy.