H. Sienkiewicz Ogniem i mieczem, bohater drugoplanowy; Litwin, przyjaciel Skrzetuskiego, Wołodyjowskiego i Zagłoby, zginął bohatersko, próbując się przedostać z oblężonego Zbaraża do króla.
Wygląd: "Przede wszystkim był to mąż wzrostu tak wysokiego, że głową prawie powały dosięgał, a chudość nadzwyczajna wydawała go wyższym jeszcze. Szerokie jego ramiona i żylasty kark zwiastowały niepospolitą siłę, ale była na nim tylko skóra i kości. Brzuch miał tak wpadły pod piersią, że można by go wziąć za głodomora, lubo ubrany był dostatnio, w szarą opiętą kurtę ze świebodzińskiego sukna, z wąskimi rękawami, i wysokie szwedzkie buty, które na Litwie zaczynały wchodzić w użycie. Szeroki i dobrze wypchany łosiowy pas nie mając na czym się trzymać opadał mu aż na biodra, a do pasa przywiązany był krzyżacki miecz tak długi, że temu olbrzymiemu mężowi prawie do pachy dochodził.
Ale kto by się miecza przeląkł, wnet by się uspokoił spojrzawszy na twarz jego właściciela. Była to twarz chuda, również jak i cała osoba, ozdobiona dwiema zwiśniętymi ku dołowi brwiami i parą tak samo zwisłych konopnego koloru wąsów, ale tak poczciwa, tak szczera, jak u dziecka. Owa obwisłość wąsów i brwi nadawała jej wyraz stroskany, smutny i śmieszny zarazem. Wyglądał na człeka, którego ludzie popychają, ale panu Skrzetuskiemu podobał się z pierwszego wejrzenia za ową szczerość twarzy i doskonały moderunek żołnierski".
Życiorys: Ze Skrzetuskim poznaje się w karczmie w Czehrynie. Odtąd ich losy są z sobą splecione. Longinus jest zakochany w Anusi Borzobohatej Krasieńskiej, ale nie może się z nią ożenić, gdyż złożył śluby czystości i najpierw musi ściąć naraz trzy głowy pogańskie. Dzielnie walczy u boku księcia Jeremiego. Z własnej woli chce wydostać się ze Zbaraża z wiadomością do króla. Zginął zastrzelony z łuków przez kozackich wartowników. Jego zwłoki Kozacy powiesili na machinie oblężniczej. W nocy ściągnięto je i przeniesiono do polskiego obozu, gdzie godnie je pochowano.
Charakterystyka: Zubożały szlachcic, dobry, szlachetny i odważny. Wzór rycerskich cnót: jest prawy, honorowy, nie wynosi się nad innych, skromny, patriota.
Rola w utworze: bohater - święty, tak wykreował go autor powieści.