KIRKE DIGORY (czyt. kerki)

C. S. Lewis Siostrzeniec czarodzieja, bohater główny i tytułowy; z powodu choroby Matki zamieszkuje u wuja i ciotki, razem z Polą udaje się do Innych Światów.

Wygląd: niczym się nie wyróżnia.

Życiorys: Siostrzeniec czarodzieja, z powodu ciężkiej choroby Matki mieszka w swego wuja. W Londynie zaprzyjaźnia się z dziewczynką z sąsiedztwa, Polą Plummer.

Charakterystyka: Digory, podobnie jak jego przyjaciółka, uwielbia przygody. Żywe usposobienie i bystrość umysłu powodują, że mimo obaw i lęku zwiedza kolejne krainy Innego Świata. Jest inteligentnym chłopcem, łatwo rozpoznaje intencje innych. Nie daje się zwieść ani swemu wujowi, ani czarownicy.

Jest dobrym chłopcem. Bardzo kocha swą Mamę. Cierpi z powodu jej nieuleczalnej choroby. Zwiedza Inne Światy, mając nadzieję na znalezienie Krainy Młodości. Wierzy, że one istnieją, "A jeśli tak, to gdzieś może istnieć prawdziwy Kraj Wiecznej Młodości (...) W jakimś innym świecie mogą istnieć owoce, które naprawdę mogłyby uleczyć jego Matkę (...)MAMA ZNOWU ZDROWA". Kiedy wreszcie otrzymuje cudowne jabłka i Mama odzyskuje zdrowie, jest szczęśliwy.

Podczas pobytu w Narnii udowadnia, że można mu ufać. Złożywszy obietnicę dostarczenia jabłka z ogrodu, mimo kuszenia go przez Czarownicę i ogromnych wątpliwości, nie łamie przyrzeczenia. Na oskarżenie, że skazuje swą Mamę na śmierć, odpowiada: "Mamie by się to nie podobało (...) bardzo dbała o dotrzymanie obietnic... i żeby nie kraść... i w ogóle. ONA sama by mi powiedziała, żebym tego nie robił...". Dlatego postępuje uczciwie.

Ma bardzo dobre serce. Słuchając opowieści Czarownicy o unicestwieniu wszystkiego, co żyło w Charnie, interesuje go los ludzi. Jest wstrząśnięty tym, co zrobiła Królowa - "Ich los był straszny". Kiedy jednak Czarownica ma zostać sama w Lesie Między Światami, jest mu jej żal. Nie potrafi długo chować urazy. Jest bardzo dobrym i oddanym przyjacielem. Oburzony postępkiem wuja, który wysyła Polę gdzieś w nieznane, mówi wprost: "Zachowałeś się jak tchórz, wysyłając małą dziewczynkę tam, dokąd sam boisz się udać" (...) "Jesteś prawdziwym potworem". Bez wahania udaje się na pomoc swej przyjaciółce.

Tylko raz wygrała w nim gorsza natura. Kiedy Pola nie zgadza się na uderzenie młotkiem w złoty dzwon w pałacu Królowej, chłopiec przytrzymuje ją siłą, uniemożliwiając sięgnięcie po pierścień, i uderza w dzwon. Ściąga tym na siebie i wiele innych osób nieszczęście w postaci ożywionej Czarownicy. Później bardzo żałuje swego postępku i błaga Polę o przebaczenie.

Rola w utworze: Digory jest dobrym chłopcem. Wzrusza nas jego ogromna miłość do matki. Podziw budzi jego uczciwość, dobre serce. Każdy chciałby mieć takiego przyjaciela, jak ten odważny i dzielny chłopiec.