B. Prus Emancypantki, bohaterka drugoplanowa; bogata, nieładna panna, uczennica pani Latter, przyjaciółka Madzi i Helenki
Wygląd: "I ucałowawszy Adę zaczęła z uwagą przypatrywać się jej żółtawej cerze, skośnym oczom, bardzo wysokiemu czołu, bardzo szerokim ustom i bardzo małemu noskowi. Rzuciła okiem na jej niezbyt gęste włosy ciemnoblond, ogarnęła jej drobniutką figurkę odzianą w czarną suknię i usadowioną na skórzanym fotelu, lecz - nigdzie nie odkryła oznak choroby. Natomiast spostrzegła, że Ada pilnie przypatruje się jej, i to ją zmieszało". - osoba obserwująca Adę to Madzia Brzeska, jej koleżanka z pensji
Życiorys: Ada nie ma rodziców, z bliskich pozostał jej tylko brat. Oboje są bardzo bogaci, ale nieszczęśliwi. W parze z bogactwem nie idzie uroda. Ada jest brzydka, ma z tego powodu kompleksy. Chowa się w swoim labolatorium i oddaje pracy przyrodniczej. Przyrządy naukowe nazywa swoimi sukniami balowymi. Unika salonów. Jest zakochana w przystojnym Kazimierzu Norskim, który prawdopodobnie w finale powieści zostanie jej mężem
Charakterystyka: Wcześnie zaczęła interesować się naukami przyrodniczymi pod wpływem brata i profesora Dębickiego, wiele czytała, podjęła studia. Unikała salonów, nie myślała o zamążpójściu, więc uznano ją za emancypantkę. Właściwie była bardzo nieśmiała i przekonana o swej brzydocie. Szukała przyjaźni, często ją kupowała. Tak było w przypadku Heleny Norskiej. Łatwo ulegała wpływom, np. Madzi, która organizowała jej rozrywki i wciągała w działalność charytatywną. Jednak wyraźnie widać, że wszystkie te zajęcia Ady pełnią funkcję zastępczą. Gdy zabrakło Madzi, Ada przestała się nimi zajmować. Ada jest po prostu pełna kompleksów, osamotniona, nieśmiała, skryta, bez inicjatywy i pomysłu na życie
Rola w utworze: Emancypantka, jednocześnie bardzo kobieca, pragnie miłości Kazimierza i jest gotowa ją kupić, choć bardzo przy tym cierpi
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
