JOURDAIN (pan) (czyt. żurdę)

Molier Mieszczanin szlachcicem, bohater główny i tytułowy; ponadczterdziestoletni bogaty mieszczanin paryski

Wygląd: Pan Jourdain ubiera się zgodnie z najnowszą modą, ale że nie ma gustu, krawcy i projektanci go naciągają. Ubrany jest śmiesznie - w niezwykle strojny kaftan, przesadnie obcisłe pończochy, zbyt ciasne trzewiki. Do "wytrwania" w tym stroju przekonuje go jedno zdanie: taki jest strój szlachecki

Życiorys: Ma czterdzieści kilka lat, niewiele wiadomo o przeszłości pana Jourdain - jest bogaty, dlatego postanowił zdobyć pozycję szlachcica. Majątek najprawdopodobniej w znacznej mierze odziedziczył po ojcu, który był kupcem, a którego profesji syn dzisiaj bardzo się wstydzi. Uważa, że wyrazem szlachectwa są: strój (więc zatrudnia krawców), wykształcenie (zatrudnia nauczycieli), w rzeczywistości nie ma gustu, nie jest także zainteresowany zdobywaniem wiedzy. Wystawia się na pośmiewisko.

Charakterystyka: Przede wszystkim to człowiek pełen pychy, pozbawiony samokrytycyzmu. Pan Jourdain jest głupi, prymitywny, nieokrzesany. Ocenia przedstawicieli stanu szlacheckiego całkowicie bezkrytycznie. Łasy na pieniądze, hrabia Dorant ma u niego niewyczerpany kredyt zaufania - mimo oczywistych dowodów tępemu mieszczaninowi nawet przez myśl nie przyjdzie, że ktoś wysoko urodzony mógłby działać z tak niskich, materialnych pobudek. Jednocześnie z religijnym niemal podziwem dla szlachectwa cechuje pana Jourdain pogarda dla ludzi niższego stanu. Tą właśnie niechęcią dla osób równych jemu samemu (!) należy tłumaczyć odmowę oddania ręki Lucylli kochającemu ją Kleontowi. Dla pana Jourdain nie jest ważne szczęście córki, nieistotne jest, co myśli ani co czuje młoda dziewczyna. On wymarzył sobie, że wyda Lucyllę za markiza i nie odwiodą go od tego celu żadne sentymenty. To człowiek chorobliwie ambitny, ale bezmyślny.

Rola w utworze: główny bohater komedii charakterów - kreacja służy ośmieszeniu typu ludzi, postawy