reguły wyjaśniające mechanizmy dziedziczenia. Prawa Mendla zostały sformułowane przez Grzegorza Mendla w 2 połowie XIX wieku. Były owocem wielu krzyżówek genetycznych prowadzonych na grochu jadalnym. Mendel obserwował dziedziczenie przeciwstawnych cech grochu (np. barwa kwiatów, barwa i kształt nasion, wysokość roślin itp.) i na podstawie wyników ustalił, że substancja dziedziczna musi mieć charakter cząsteczkowy a nie płynny, jak dotychczas sądzono. Stwierdził, że do gamety musi przechodzić tylko jeden z zawiązków danej cechy oraz, że zawiązki poszczególnych cech dziedziczą się niezależnie. W świetle dzisiejszej nauki prawa te formułuje się jako prawo czystości gamet (I prawo Mendla): do gamety przechodzi tylko jeden allel danego genu, oraz prawo niezależnego dziedziczenia cech - prawo segregacji (II prawo Mendla): cechy rodziców mogą być niezależnie przekazywane potomstwu lub segregacja alleli jednego genu zachodzi w sposób niezależny od segregacji innego genu. To drugie prawo jest prawdziwe dla genów leżących w różnych chromosomach (lub w jednym ale w dużej odległości od siebie - wysokie prawdopodobieństwo crossing-over), co wykazał w swoich badaniach nad drozofilą T. Morgan. Prawa Mendla zostały ponownie i niezależnie odkryte w 1900 r. przez trzech innych badaczy (Correns, Tschermak, de Vries), którzy jednak uznali pierwszeństwo Grzegorza Mendla, mimo iż jego publikacje wśród współczesnych mu badaczy nie wywołały zainteresowania.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
