Zakończenie
Radość z tego spotkania była wprost nie do opisania. Napojeni i nakarmieni uczestnicy karawany długo wypoczywali, zanim odzyskali siły. Opowieściom nie było końca. Pożegnanie z Kalim wywołało nową falę wspomnień i ogromne ilości łez. W drodze powrotnej Staś dowiedział się o śmierci Mahdiego (zmarł na zawał). Władzę po nim objął okrutny Abdullahi. Jego rządy wzbudziły falę buntów. Oficerowie przewidywali szybki koniec rządów dyktatora. Wysłano depeszę do zrozpaczonych ojców. Zaplanowano spotkanie w Mombasie. Podróż miała trwać około miesiąca. Cudownie ocalone dzieci doczekały się wreszcie spotkania z ukochanymi ojcami. Wracali wspólnie do Suezu wygodnym statkiem francuskim. Całymi godzinami siedzieli w kabinach i opowiadali szczegółowo o kolejnych etapach swej wędrówki, niebezpiecznych przygodach, cierpieniach w niewoli u Sudańczyków. Po powrocie do Port Saidu pan Rawlison zabrał Nel do ojczystej Anglii i osiadł tam na stałe. Staś ukończył szkołę w Egipcie, potem pojechał do Zurychu na studia. Uzyskawszy dyplom inżyniera, podjął pracę przy budowie tuneli w Szwajcarii. Przez te wszystkie lata dzieci prowadziły ze sobą serdeczną korespondencję. Po dziesięciu latach Władysław Tarkowski podał się do dymisji i wyjechał z synem do Anglii, by spotkać się z Nel oraz jej ojcem. Spędzili wakacje w letnim domu Rawlisona. W tym czasie Nel była już śliczną osiemnastoletnią panienką, a Staś dwudziestoczteroletnim mężczyzną. Pobrali się i po śmierci pana Rawlisona wyruszyli w długą podróż szlakiem swych przygód, które przeżyli przed laty w Afryce. Po powrocie do Europy osiedlili się na stałe w Polsce (już wolnej) wraz z panem Tarkowskim.
Nowością w romantycznej filozofii człowieka było to, że położyli oni akcent nie na jego "umysłowości", czy racjonalność, ale właśnie na duchowy i metafizyczny opis jego egzystencji. Uważali, że jeśli chce się mówić o opisie istoty ludzkiej, trzeba skupić się również na jego aspekcie duchowym, nie tylko materialnym, realistycznym. Wskazywali oni, dlatego jako ważne zainteresowanie kulturą ludowa i jej moralnością, tym, co mogła dać i dawała współczesnym. Mawiali oni, że człowiek nie tylko patrzy i odczuwa zmysłami, ale duże znaczenie ma jego mistyczna natura, taka, która odnajduje swój dom w boskim, metafizycznym kręgu. Dlatego też wiele elementów, które odnajdujemy w ich twórczości, da się określić ważnym dla tego okresu terminem "ludowości". Pod tym terminem kryje się cała gama odniesień, ale najważniejsze jest chyba to, że traktowali oni ludową tradycję jako skarbnicę patriotyzmu i ostoje polskości. Uważali, że podstawą patriotyzmu jest miłość i poświęcenie do ojczyzny, ale i znajomość jej kultury, obyczajów i wierzeń. Nie wolno nam też zapominać, że jest to okres porozbiorowy Polski i Polacy nie mają własnego państwa. Stąd tak duży nacisk położono na gloryfikację symboli narodowych. W literaturze romantyzmu stało się cos bardzo ważnego - estetyczne upodobania oraz patriotyczne powinności znalazły własną płaszczyznę porozumienia. Dlatego też możemy mówić, że wszyscy poeci romantyzmu pisząc swą poezję, siłą rzeczy musieli odwoływać się do patriotycznych symboli i ideałów.
Odpowiedzi (2)
Anonim 13.11.2020 13:06
Zakończenie
Radość z tego spotkania była wprost nie do opisania. Napojeni i nakarmieni uczestnicy karawany długo wypoczywali, zanim odzyskali siły. Opowieściom nie było końca. Pożegnanie z Kalim wywołało nową falę wspomnień i ogromne ilości łez. W drodze powrotnej Staś dowiedział się o śmierci Mahdiego (zmarł na zawał). Władzę po nim objął okrutny Abdullahi. Jego rządy wzbudziły falę buntów. Oficerowie przewidywali szybki koniec rządów dyktatora. Wysłano depeszę do zrozpaczonych ojców. Zaplanowano spotkanie w Mombasie. Podróż miała trwać około miesiąca. Cudownie ocalone dzieci doczekały się wreszcie spotkania z ukochanymi ojcami. Wracali wspólnie do Suezu wygodnym statkiem francuskim. Całymi godzinami siedzieli w kabinach i opowiadali szczegółowo o kolejnych etapach swej wędrówki, niebezpiecznych przygodach, cierpieniach w niewoli u Sudańczyków. Po powrocie do Port Saidu pan Rawlison zabrał Nel do ojczystej Anglii i osiadł tam na stałe. Staś ukończył szkołę w Egipcie, potem pojechał do Zurychu na studia. Uzyskawszy dyplom inżyniera, podjął pracę przy budowie tuneli w Szwajcarii. Przez te wszystkie lata dzieci prowadziły ze sobą serdeczną korespondencję. Po dziesięciu latach Władysław Tarkowski podał się do dymisji i wyjechał z synem do Anglii, by spotkać się z Nel oraz jej ojcem. Spędzili wakacje w letnim domu Rawlisona. W tym czasie Nel była już śliczną osiemnastoletnią panienką, a Staś dwudziestoczteroletnim mężczyzną. Pobrali się i po śmierci pana Rawlisona wyruszyli w długą podróż szlakiem swych przygód, które przeżyli przed laty w Afryce. Po powrocie do Europy osiedlili się na stałe w Polsce (już wolnej) wraz z panem Tarkowskim.
Najlepsza odpowiedź
kociatko96
Nadzieja Bryka
Punkty rankingowe:
Zdobyte odznaki:
kociatko96 17.05.2018 09:21
Coś takiego? :) :)
Nowością w romantycznej filozofii człowieka było to, że położyli oni akcent nie na jego "umysłowości", czy racjonalność, ale właśnie na duchowy i metafizyczny opis jego egzystencji. Uważali, że jeśli chce się mówić o opisie istoty ludzkiej, trzeba skupić się również na jego aspekcie duchowym, nie tylko materialnym, realistycznym. Wskazywali oni, dlatego jako ważne zainteresowanie kulturą ludowa i jej moralnością, tym, co mogła dać i dawała współczesnym. Mawiali oni, że człowiek nie tylko patrzy i odczuwa zmysłami, ale duże znaczenie ma jego mistyczna natura, taka, która odnajduje swój dom w boskim, metafizycznym kręgu. Dlatego też wiele elementów, które odnajdujemy w ich twórczości, da się określić ważnym dla tego okresu terminem "ludowości". Pod tym terminem kryje się cała gama odniesień, ale najważniejsze jest chyba to, że traktowali oni ludową tradycję jako skarbnicę patriotyzmu i ostoje polskości. Uważali, że podstawą patriotyzmu jest miłość i poświęcenie do ojczyzny, ale i znajomość jej kultury, obyczajów i wierzeń. Nie wolno nam też zapominać, że jest to okres porozbiorowy Polski i Polacy nie mają własnego państwa. Stąd tak duży nacisk położono na gloryfikację symboli narodowych. W literaturze romantyzmu stało się cos bardzo ważnego - estetyczne upodobania oraz patriotyczne powinności znalazły własną płaszczyznę porozumienia. Dlatego też możemy mówić, że wszyscy poeci romantyzmu pisząc swą poezję, siłą rzeczy musieli odwoływać się do patriotycznych symboli i ideałów.
Czytaj więcej na https://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/romantyzm/5850-romantyzm-przeszlosc-czy-interesujaca-epoka.html#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome
Najlepsza odpowiedź