Czasownik - podstawowe informacje
Czasownik to część mowy, która odpowiada na pytania: co robi? co się z nim dzieje?
Czasownik nazywa czynności lub stany, np.:
czynności – tańczyć, śpiewać, myć się
stany – spać, leżeć, wisieć
Czasownik odmienia się przez osoby, liczby i czasy.
Odmiana czasownika przez liczby i osoby
liczba pojedyncza
liczba mnoga
1 osoba
(ja) czytam
1 osoba
(my) czytamy
2 osoba
(ty) czytasz
2 osoba
(wy) czytacie
3 osoba
(ona, ona, ono) czyta
3 osoba
(oni, one) czytają
Odmiana czasownika przez czasy
czas przeszły – czasownik mówi o tym, co już się zdarzyło, np. czytałem, bawiłem się, zjadłem
czas teraźniejszy – czasownik mówi o tym, co właśnie się dzieje, np. czytam, bawię się, jem
czas przyszły – czasownik mówi o tym, co dopiero się wydarzy, np. przeczytam, pobawię się, zjem
Czasownik może występować w dwóch formach:
forma osobowa – to taka, która pozwala określić, kto wykonuje czynność, np. śpiewa – on / ona / ono, gram – ja, mówisz – ty, krzykną – oni
forma nieosobowa – to taka, która nie pozwala określić, kto wykonuje czynność, np. przyniesiono – ktoś przyniósł, nie wiadomo, kto.
Formą nieosobową jest też bezokolicznik, czyli postać czasownika zakończona na -ć lub -c, np. stać, schować, iść
Niektóre bezokoliczniki sprawiają problemy z zapisaniem ich, bo kończą się na -ść lub -źć.
jeśli w formie osobowej czasownika występuje -z-, w bezokoliczniku piszemy -źć, np. znalazł – znaleźć, wiózł – wieźć, odgryzł – odgryźć
jeśli w formie osobowej czasownika nie występuje -z-, w bezokoliczniku piszemy -ść-, np. przyszedł – przyjść, wiódł – wieść, zjadł – zjeść
Czasownik w czasie przeszłym
Czasownik w czasie przeszłym odmienia się także przez rodzaje.
W liczbie pojedynczej czasownik może mieć:
rodzaj męski – np. (on) przyszedł, zabrał, upuścił
rodzaj żeński – np. (ona) przyszła, zabrała, upuściła
rodzaj nijaki – np. (ono) przyszło, zabrało, upuściło
W liczbie mnogiej czasownik może mieć:
rodzaj męskoosobowy – np. (oni) przyszli, zabrali, upuścili; stosujemy go w przypadku, gdy opisywaną czynność wykonywała grupa ludzi, w tym co najmniej jedna osoba płci męskiej (chłopcy, lekarze, nauczyciele, górnicy lub dziewczynka i chłopiec, nauczycielki i dyrektor – śpiewali).
rodzaj niemęskoosobowy – np. (one) przyszły, zabrały, upuściły; stosujemy, jeśli dana czynność wykonywana jest przez osoby płci żeńskiej, zwierzęta, rośliny, rzeczy, używamy rodzaju niemęskoosobowego (dziewczynki, kaczki, psy, szczenięta – szły, kwiaty – rosły, szafki – skrzypiały).
Odpowiedzi (1)
098lol
Junior Bryk
Punkty rankingowe:
Zdobyte odznaki:
098lol 25.01.2021 11:04
Zgłoś
Czasownik - podstawowe informacje
Czasownik to część mowy, która odpowiada na pytania: co robi? co się z nim dzieje?
Czasownik nazywa czynności lub stany, np.:
czynności – tańczyć, śpiewać, myć się
stany – spać, leżeć, wisieć
Czasownik odmienia się przez osoby, liczby i czasy.
Odmiana czasownika przez liczby i osoby
liczba pojedyncza
liczba mnoga
1 osoba
(ja) czytam
1 osoba
(my) czytamy
2 osoba
(ty) czytasz
2 osoba
(wy) czytacie
3 osoba
(ona, ona, ono) czyta
3 osoba
(oni, one) czytają
Odmiana czasownika przez czasy
czas przeszły – czasownik mówi o tym, co już się zdarzyło, np. czytałem, bawiłem się, zjadłem
czas teraźniejszy – czasownik mówi o tym, co właśnie się dzieje, np. czytam, bawię się, jem
czas przyszły – czasownik mówi o tym, co dopiero się wydarzy, np. przeczytam, pobawię się, zjem
Czasownik może występować w dwóch formach:
forma osobowa – to taka, która pozwala określić, kto wykonuje czynność, np. śpiewa – on / ona / ono, gram – ja, mówisz – ty, krzykną – oni
forma nieosobowa – to taka, która nie pozwala określić, kto wykonuje czynność, np. przyniesiono – ktoś przyniósł, nie wiadomo, kto.
Formą nieosobową jest też bezokolicznik, czyli postać czasownika zakończona na -ć lub -c, np. stać, schować, iść
Niektóre bezokoliczniki sprawiają problemy z zapisaniem ich, bo kończą się na -ść lub -źć.
jeśli w formie osobowej czasownika występuje -z-, w bezokoliczniku piszemy -źć, np. znalazł – znaleźć, wiózł – wieźć, odgryzł – odgryźć
jeśli w formie osobowej czasownika nie występuje -z-, w bezokoliczniku piszemy -ść-, np. przyszedł – przyjść, wiódł – wieść, zjadł – zjeść
Czasownik w czasie przeszłym
Czasownik w czasie przeszłym odmienia się także przez rodzaje.
W liczbie pojedynczej czasownik może mieć:
rodzaj męski – np. (on) przyszedł, zabrał, upuścił
rodzaj żeński – np. (ona) przyszła, zabrała, upuściła
rodzaj nijaki – np. (ono) przyszło, zabrało, upuściło
W liczbie mnogiej czasownik może mieć:
rodzaj męskoosobowy – np. (oni) przyszli, zabrali, upuścili; stosujemy go w przypadku, gdy opisywaną czynność wykonywała grupa ludzi, w tym co najmniej jedna osoba płci męskiej (chłopcy, lekarze, nauczyciele, górnicy lub dziewczynka i chłopiec, nauczycielki i dyrektor – śpiewali).
rodzaj niemęskoosobowy – np. (one) przyszły, zabrały, upuściły; stosujemy, jeśli dana czynność wykonywana jest przez osoby płci żeńskiej, zwierzęta, rośliny, rzeczy, używamy rodzaju niemęskoosobowego (dziewczynki, kaczki, psy, szczenięta – szły, kwiaty – rosły, szafki – skrzypiały).
Czytaj więcej na https://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/gramatyka/1006251-czasownik-3.html#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=other
Najlepsza odpowiedź