hiobowa wieść (też: hiobowe wieści) - zła wiadomość; wiadomość o tragedii, nieszczęściu: Lakoniczna informacja, że złotówka znowu osłabiła swój kurs wobec dolara, była dla inwestorów giełdowych zaiste hiobową wieścią.
• Starotestamentowa Księga Hioba powstała między V a III wiekiem p.n.e., już po okresie niewoli babilońskiej. Tytułowym bohaterem księgi jest żyjący w krainie Uz mąż imieniem Hiob. Jest to człowiek zamożny, co można uznać jako wyraźny dowód błogosławieństwa Bożego. Hioba cechuje wielka pobożność i cnotliwość, a także niezwykła prawość. W oczach Boga Hiob jest wiernym sługą. Pojawia się jednak wyzwanie - do Stwórcy przychodzi Szatan i wyraża wątpliwość w siłę wiary śmiertelnego. Bóg zgadza się na poddanie Hioba próbie - zostanie on dotknięty cierpieniem i nieszczęściami, stwórca chce w ten sposób sprawdzić jego wierność. Od tego momentu życie Hioba zamienia się w pasmo tragicznych doświadczeń: utrata majątku, stad wołów, osłów i wielbłądów, śmierć sług, śmierć jego dzieci. O tych nieszczęściach informują Hioba kolejni posłańcy. Każdy z nich przynosi wiadomość straszliwszą od poprzedniej - to są właśnie hiobowe wieści [Job 1, 13-22]. Na domiar złego Hiob zostanie jeszcze dotknięty trądem [Job 2, 7-8].
Warto pamiętać, że Hiob znosi swe niezawinione cierpienie pokornie, stara się zrozumieć boże zmiany i rolę, jaką mu Bóg przeznaczył. Zwycięża w nim postawa pokory i ufności w Boskie, niezrozumiałe dla śmiertelników, wyroki. Wtedy Bóg przywraca Hiobowi zdrowie oraz wszystko to, co utracił: majątek, dobytek i rodzinę, w dwójnasób wynagradzając jego cierpienie i wiarę. Istotą Księgi Hioba są więc rozważania o sensie i celu cierpienia, jest to także historia dramatycznej walki człowieka o własną godność.