w wersyfikacji antycznej stopa złożona z trzech sylab: dwóch krótkich i długiej, w polskiej z trzech sylab z trzecią akcentowaną, przeciwieństwo daktyla. Ponieważ tok anapestyczny jest niezgodny z naturalnym tokiem języka polskiego, więc najczęściej w zakończeniu wersu bywał uzupełniany dodatkową sylabą.
