Pseudonim Iwo Płomieńczyk. Poetka epoki Młodej Polski. Była córką malarza Karola Młodnickiego, a matką poetki Beaty Obertyńskiej i malarki Anieli Pawlikowskiej. Urodziła się we Lwowie. Odebrała edukację domową. Początkowo studiowała malarstwo w Monachium i Paryżu, później poświęciła się twórczości literackiej. W 1894 roku wyszła za mąż za inżyniera, konstruktora urządzeń wiertniczych, Wacława Wolskiego. Oboje brali czynny udział w życiu literackim i kulturalnym Lwowa. Częstymi gośćmi w ich willi "Zaświecie" byli znani intelektualiści, poeci (m.in. L. Staff) i malarze. Wszyscy oni tworzyli grupę zwaną Płanetnikami. W latach 1908-13 Wolska nawiązała współpracę z pismem "Lamus". Podczas I wojny światowej pracowała jako pielęgniarka w szpitalu wojskowym. Zmarła we Lwowie.
W początkowym okresie twórczości, tj. od 1893 r., Wolska publikowała swe utwory w czasopismach. Właściwy debiut przypadł dopiero później, bo w 1901 r., kiedy wydała swój pierwszy tomik poetycki, pt. Thčme varié. W tym samym roku także ogłosiła kolejny zbiór wierszy o charakterze nostalgicznym Symfonia jesienna. W zbiorze Z ogni kupalnych (1905) oraz w dramacie Swanta. Baśń o prawdzie (1906) poetka posłużyła się stylizacją na tematy ludowe i prasłowiańskie. Po 1918 r. w jej twórczości nastąpił zwrot ku prostocie i bezpośredniości wyrazu. Można to zauważyć w jej ostatnim tomiku Dzbanek malin (1929). Wolska jest także autorką nowel, zawartych w zbiorze Dziewczęta (1910), biografii i prac publicystycznych.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
