Titus Maccius Plautus, największy komediopisarz rzymski, w swoich utworach odzwierciedlał realia ze współczesnego życia Rzymu. Z jego twórczości zachowało się 21 sztuk. Wzorem swoich poprzedników przekładał na łacinę greckie komedie, przerabiając je i adaptując do upodobań rzymskiego społeczeństwa.
Plaut tworzył komedie charakterów, pomyłek, intryg, farsy. Do swoich utworów wprowadził komizm sytuacyjny, potoczny, dosadny język, rubaszny humor, szybkie tempo gry, sceny baletowe, partie śpiewane, a także tradycyjne postaci: zarozumiały żołnierz, lekkomyślny młodzieniec, surowy ojciec, pobłażliwa matka, sprytny niewolnik. Wszystkie te elementy nadawały sztukom Plauta charakter zbliżony do dzisiejszej operetki czy wodewilu. Dzięki temu autor zapewnił sobie powodzenie nie tylko w antycznym Rzymie, lecz także w nowożytnej Europie, gdzie jego komedie odżyły w XV wieku.
Najbardziej znane komedie Plauta to Żołnierz samochwał (pierwowzór Papkina w Zemście A. Fredry), Skarb (wzór dla Skąpca Moliera), Amfitrion, Bracia (komedia sobowtórów wykorzystana przez W. Szekspira w Komedii omyłek), Kupiec.
