Rosyjski, pisarz, poeta tłumacz. Jeszcze niedawno marginalnie traktowanym przez krytykę radziecką. Zwłaszcza powieść Doktor Żywago (1957), za którą otrzymał w 1958 r. literacką Nagrodę Nobla spowodował, że w ZSRR zorganizowano przeciw niemu ostrą kampanię prasową i zmuszono go do oficjalnej rezygnacji z nagrody. Studiował filozofię na uniwersytetach w Moskwie i Marburgu. W czasie I wojny światowej był urzędnikiem w fabryce broni na Uralu. Po rewolucji październikowej przebywał w Moskwie. W czasie II wojny światowej pracował jako korespondent wojenny. Jako przeciwnik socjalizmu znalazł się na liście autorów zakazanych w ZSRR.
Mimo że poetę próbowano zakwalifikować do nurtu poezji społeczno-politycznej, Pasternak był znakomitym lirykiem, mającym istotny wpływ na kształtowanie symbolizmu i futuryzmu rosyjskiego. Jego poezja cechowała się wielką ekspresją, kunsztowną konstrukcją, niezwykłą dynamiką. Wiele utworów poświęcił W. Szekspirowi, H. Balzakowi, F. Chopinowi i innym postaciom kultury i sztuki.
Do innych osiągnięć tego autora należą m.in.: zbiory poezji Bliźniak w chmurach (1914), Ponad barierami (1917), Życie - moja siostra. Lato 1917 (1922), W porannych pociągach (1943), Przestwór ziemski (1945), Kiedy się rozpogodzi (1957); Opowiadania (1925); eseje Drogi napowietrzne (1933).