Współczesny powieściopisarz. Urodził się w Berlinie. Przed wybuchem I wojny światowej przeniósł się wraz z rodzicami do Moskwy. W czasie wojny cała rodzina była internowana i zesłana do Ufy. Parnicki przebywał w korpusie kadetów w Omsku, potem w Mandżurii. Ukończył gimnazjum w Charbinie. W 1928 r. przybył do Polski. Studiował filologię polską, angielską i orientalną we Lwowie. Tam współpracował z lwowskimi czasopismami, m.in. z "Lwowskim Kurierem Porannym". W czasie II wojny światowej pracował jako attaché kulturalny w ambasadzie polskiej w Kujbyszewie, potem przebywał na Bliskim Wschodzie, w Londynie i Meksyku. W 1967 r. powrócił na stałe do Polski. W 1972 r i w 1984 r. został wyróżniony nagrodami państwowymi I stopnia.
Parnicki był twórcą nowego typu powieści historycznej, w której zerwał z autentycznością faktów historycznych na rzecz refleksji historiozoficznej i autotematycznej. Jest autorem powieści Aecjusz ostatni Rzymianin (1937), Srebrne orły (1944-45), Koniec "Zgody Narodów" (1955), Słowo i ciało (1959), cykl Twarz księżyca (t. 1-3, 1961-67), cykl Nowa baśń (t. 1-6, 1962-70), Tylko Beatrycze (1962), I u możnych dziwny (1965), Koła na piasku (1966), Zabij Kleopatrę (1968), Inne życie Kleopatry (1969), Tożsamość (1970), Muza dalekich podróży (1970), Staliśmy jak dwa sny (1973), Przeobrażenie (1973), Rodowód literacki (1974), Sam wyjdę bezbronny (1976), Rozdwojony w sobie (1983), szkicu Historia w literaturę przekuwana (1980), a także Opowieść o trzech Metysach (1994).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
