Współczesny węgierski prozaik i eseista. Urodził się w Budapeszcie w ubogiej rodzinie żydowskiej. W czasie II wojny światowej przebywał w obozach koncentracyjnych w Oświęcimiu i Buchenwaldzie. Cała jego rodzina zginęła. On sam po wojnie wrócił na Węgry, gdzie nawiązał współpracę z gazetą "Vilagossag", potem pracował m.in. w służbach prasowych Ministerstwa Przemysłu. Otrzymał wiele nagród literackich w kraju i za granicą. W 2002 r. został laureatem literackiej Nagrody Nobla.
Echem doświadczeń okresu II wojny światowej jest jego powieść Los utracony (1975). Razem z dwiema innymi: Fiasko (1988) i Kadysz dla nienarodzonego dziecka (1990) wchodzi ona w skład tzw. "trylogii ludzi bez losu". Kertész jest również autorem przekładów m.in. dzieł Nietzschego, Freuda, Hofmannsthala, Schnitzlera, Wittgensteina i Canettiego (ich wpływ można odnaleźć w jego prozie), a także opowiadań i esejów. Obok wymienionych utworów ogłosił także: A nyomkereső (1977), Az angol lobogó (1991), Gályanapló (1992), A holocaust mint kultúra (1993), Jegyzőkönyv (1993), Valaki más: a változás krónikája (1997), A gondolatnyi csend, amig a kivégzőosztag újratőlt (1998), A száműzött nyelv (2001).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
