Prozaik polski. Urodził się w Gdańsku. Studiował na wydziale filologii polskiej tamtejszego uniwersytetu. W latach 80. był związany z NSZZ "Solidarność", w czasie stanu wojennego pracował w Biurze Informacji Prasowej tego związku. Nawiązał współpracę z wieloma pismami ogólnopolskimi i regionalnymi, m.in. z "Pulsem" i "Gazetą Morską". W latach 1994-96 kierował Ośrodkiem Gdańskim Telewizji Polskiej.
Jest laureatem wielu nagród literackich, m.in. w 1987 r. otrzymał nagrodę Fundacji im. Kościelskich, a w 1996 r. - Fundacji im. Jurzykowskiego.
W swej twórczości Huelle podejmuje tematykę związaną z rodzinnym Gdańskiem. Rozgłos i uznanie zyskał dzięki dwóm utworom: Weiser Dawidek (1987), debiutanckiej powieści wzorowanej na Blaszanym bębenku G. Grassa, oraz tomikowi Opowiadania na czas przeprowadzki (Londyn 1991). Dzieła te były przekładane na wiele języków i publikowane w liczących się zagranicznych wydawnictwach. Wydał też zbiór Pierwsza miłość i inne opowiadania (Londyn 1996), dramat Kto mówi o czekaniu? ("Dialog" 1994 nr 7), Chagall (1987), Pod dębami (1992), tomik poezji Wiersze (1994) i także powieść Mercedes--Benz: z listów do Hrabala (2002).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
