Wybitny przedstawiciel polskiego renesansu. Pisarz polityczny i publicysta. Urodził się w Wolborzu, gdzie jego ojciec, Jakub, był wójtem. Początkowo młody Modrzewski uczył się w szkole parafialnej w Wolborzu, potem w Krakowie. Od 1517 r. studiował na wydziale sztuk wyzwolonych, po dwóch latach uzyskał bakalaureat, o magisterium się nie ubiegał, choć nadal słuchał wykładów. Przyjął niższe święcenia kapłańskie i pracował w kancelarii arcybiskupa gnieźnieńskiego Jana Łaskiego.
W latach 1525-29 był notariuszem biskupa poznańskiego Jana Latalskiego. Najściślej jednak związał się z rodziną Łaskich - synowcami biskupa Jana: Hieronimem i Janem. U tego ostatniego pracował od 1531 r. Z polecenia czy z namowy mecenasa Frycz udał się na studia do Wittenbergi, podróżował też po Niemczech, wypełniając polecenia pracodawcy, poznał Lutra, Melanchtona, odwiedził także Bazyleę, Strasburg, Lipsk, Frankfurt, Norymbergę, Paryż. Od 1536 r., wypełniając polecenie Łaskiego, ekspediował do Polski zakupioną przez mecenasa bibliotekę Erazma z Rotterdamu. Około 1541 r. Modrzewski był już z powrotem w kraju. Wtedy też zaczął pisać.
W 1543 r. ukazała się drukiem łacińska mowa Łaski, czyli o karze za mężobójstwo, w 1545 r. Mowa Prawdomówcy Perypatetyka, a potem kolejne (jeszcze trzy) mowy w sprawie karania za zabójstwo. W 1543 r. Modrzewski osiadł w Brzezinach, gdzie otrzymał probostwo jako beneficjum. Około 1547 r. został sekretarzem Jego Królewskiej Mości. W czasie służby dworskiej także wiele podróżował, pełniąc funkcje poselskie. Lata 1550-53 to najpłodniejsze lata w jego twórczości. Osiadł wtedy w Wolborzu. W 1551 r. wyszło z drukarni Łazarza Andrysowica obszerne dzieło Commentariorum de Republica emendanda... (O poprawie Rzeczypospolitej).
Na karcie tytułowej znalazła się zapowiedź, że ma być w nim pięć ksiąg, ale cenzura dopuściła do druku tylko trzy. Pełne wydanie ukazało się w Bazylei w 1554 r. Przekład polski wyszedł już po śmieci autora, w 1577 r. Dzieło Frycza było ostro atakowane z różnych pozycji i ściągnęło na autora liczne kłopoty. Znalazło się na indeksie ksiąg zakazanych, a pisarz musiał schronić się pod opiekę królewską. Utracił probostwo w Brzezinach. W 1560 r. ożenił się i pragnął całkowicie poświęcić się pracy pisarskiej. Zbliżył się intelektualnie do arian, choć nigdy nie zadeklarował przystąpienia do zboru. Poruszał w swych pismach sprawy związane z dyskusjami wyznaniowymi. Zawsze bronił prawa humanisty i intelektualisty do swobodnego wyrażania niezależnych myśli. Nie zjednywało mu to przyjaciół. Musiał zrzec się wójtostwa wolborskiego i szukać schronienia pod cudzym dachem - zamieszkał u Trzepieńskich w Trzepnicy. Pisał wtedy rozprawy, które opatrzył wspólnym tytułem Sylwy. W 1572 r. zakupił wieś w powiecie brzezińskim. Nie cieszył się długo spokojem - zmarł podczas zarazy.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
