Renesansowy pisarz włoski, urodził się prawdopodobnie w Toskanii. Z woli ojca studiował w Neapolu prawo, którego jednak nie ukończył, oddając się życiu towarzyskiemu w kręgach miejscowej arystokracji. W tym czasie Boccaccio nawiązał kontakty z miłośnikami starożytności, poświęcił się własnym studiom literackim, wiele czytał, głównie po grecku. Po śmierci ojca osiadł na stałe we Florencji, gdzie gościł Petrarkę, z którym przez wiele lat łączyły go więzy przyjaźni. Pod koniec życia poświęcił się głównie pisaniu po łacinie dzieł encyklopedycznych. Z dorobku literackiego Boccaccia zachowała się powieść o charakterze psychologicznym Fiammetta (1343-44) oraz satyra na kobiecą przewrotność pt. Bicz. Boccaccio jest także twórcą Żywota Dantego oraz komentarza do Piekła - części Boskiej komedii. Najwybitniejsze jego dzieło to Dekameron (1349-51).
W wieku ok. 50 lat Boccaccio przeżył spotkanie z tajemniczym mnichem, który wezwał go do opamiętania, porzucenia literatury i zniszczenia książek napisanych dotychczas. Ostrzegł artystę przed wiecznym potępieniem i opisał mu wizję, którą miał przed śmiercią świątobliwy zakonnik. "Tak silny niepokój moralny owładnął wówczas Boccacciem, że gotów był rzucić w ogień swoje książki. Ale w porę ukochany Petrarca powstrzymuje go, skłania, by pozostał w kręgu dotychczasowych zainteresowań i prac" (G. Boccaccio, Dekameron, opr. Mieczysław Brahmer).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
