Pseudonimy Szczęsny Dzierżankiewicz, Feliks Trzymałko, Barbara Stawiczak. Współczesny poeta, tłumacz, krytyk literacki, naukowiec. Urodził się w Po-znaniu, jest bratem popularnej pisarki Małgorzaty Musierowicz. Ukończył polonistykę na uniwersytecie w Poznaniu, a następnie rozpoczął tam pracę naukową. W latach 1967-71 był członkiem redakcji miesięcznika "Nurt". Jako krytyk i poeta zadebiutował w 1965 r. Barańczak był jednym z czołowych poetów pokolenia 68' - ugrupowania Nowa Fala. Poeta był także członkiem założycielem Komitetu Obrony Robotników (KOR). W latach 1976-1980 z przyczyn politycznych był objęty zakazem druku oraz pozbawiony pracy na uniwersytecie. Barańczak był członkiem redakcji drugoobiegowego kwartalnika "Zapis". Do pracy na uczelni powrócił po Sierpniu 1980 na skutek interwencji "Solidarności". Od 1981 r. wykłada literaturę polską na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge U.S.A. Od 1983 r. Barańczak jest członkiem zespołu redakcji "Zeszytów Literackich". Pełni również funkcję redaktora naczelnego "The Polish Review" w Nowym Jorku. Barańczak jest laureatem Nagrody Kościelskich (1972), nagrody Jurzykowskiego (1980) oraz Nike (1999).
Poeta debiutował zbiorem Korekta twarzy (1968), w 1970 r. ukazał się tom Jednym tchem. Barańczak opublikował także Dziennik poranny. Wiersze (1967-71), Ja wiem, że to niesłuszne (1977), Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu (1980), Bo tylko ten świat bólu... (1981), Wiersze prawie zebrane (1981), Atlantyda (1986), Widokówka z tego świata i inne rymy z lat 1986- 88 (1988), Podróż zimowa (1994), Chirurgiczna precyzja (1999 - nagrodzona Nagrodą Nike). Barańczak jest znany także jako krytyk literatury i eseista, autor m.in. prac: Język poetycki Mirona Białoszewskiego (1974), Nieufni i zadufani (1971), Ironia i harmonia (1973), Uciekinier z Utopii. O poezji Zbigniewa Herberta (1984), Przed i po. Szkice o poezji krajowej przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych (1988), Tablica z Macondo albo osiemnaście prób wytłumaczenia sobie i innym po co i dlaczego się pisze (1990). Jako tłumacz opracował twórczość angielskich poetów metafizycznych, Mandelsztama, Venclovy, Yeatsa, Szekspira.
Barańczak jest jednym z najwybitniejszych poetów ugrupowania Nowa Fala. Poezja tego pokolenia poddała krytycznej analizie język politycznej rzeczywistości Polski. W twórczości Barańczaka niezwykła umiejętność operowania słowem i grania jego znaczeniami łączy się z nastawieniem moralizatorskim i kontestatorskim.
