E. Orzeszkowa Nad Niemnem, bohaterka trzecioplanowa; właścicielka Osowiec, wdowa po Andrzeju Korczyńskim, matka Zygmunta
Wygląd: "cnoty czystości i poświęcenia zdawały się od stóp do głowy przyoblekać jej wysoką i bogato rozwiniętą kibić, którą malowniczo opływała czarna i ciężka suknia. Czarne koronki i gładkie pasma jasnych, siwiejących włosów żałobną ramą otaczały twarz jej o rysach wydatnych i prawidłowych, delikatną bladością okrytych i zmąconych ledwie dostrzegalnymi zmarszczkami, które zbiegały się w drobne snopy około wielkich, smutnych oczu i chłodnych, dumnych ust. Najdrobniejsza błyskotka nie ożywiała jej wdowiego stroju; uśmiech wesoły bardzo rzadko oświecał zamyślone rysy. Gdy szła albo do kogo przemawiała, głowę podnosiła wysoko i powieki spuszczała, co rzucało na nią podwójny wyraz wyniosłości i skromności, w którym przemagała wyniosłość"
Życiorys: Od śmierci męża całe życie poświęciła pielęgnowaniu jego pamięci. Okazało się jednak, że nie zgadza się z ideami, za które zginął mąż. Jej syn Zygmunt to nie tylko kosmopolita, ale przede wszystkim człowiek zimny, obojętny, nieczuły
Charakterystyka: Bez reszty poświęciła się miłości do męża. Choć zginął w powstaniu styczniowym, w jej życiu jest ciągle obecny. Orzeszkowa nie podaje jej imienia, pisze o niej Andrzejowa, co także dowodzi, że dla tej bohaterki związek z mężem ciągle jest żywy. Mimo że mąż jest dla niej ideałem i rozumie, o co walczył i dlaczego zginął (wolność, równość, niepodległość), pani Andrzejowa nie pozwoliła Zygmuntowi ożenić się z piękną, ale ubogą Justyną. Widocznie sama nie do końca podzielała mężowskie poglądy, skoro nie udało się jej zaszczepić w Zygmuncie patriotyzmu, szacunku wobec innych, szczerości i zdolności do głębokich, stałych uczuć. Jest zrozpaczona postępowaniem syna, ale niestety, nie ma na niego żadnego wpływu
Rola w utworze: Matka, której nie udało się wzorowo wypełnić swojej roli, pogrążona w bólu po śmierci męża żona
